Mies Bouhuys overleden

De schrijfster en activiste Mies Bouhuys is overleden. Ze stierf maandagochtend om tien over negen, aldus een familielid 's middags in Bouhuys' woning in Amsterdam. Bouhuys, geboren in Weesp, was 81 jaar oud. De schrijfster was al geruime tijd ziek.

Bouhuys werd niet alleen bekend door haar (kinder)boeken, maar ook door haar politieke engagement. Ze was onder meer betrokken bij de Dwaze Moeders in Argentinië. Voorafgaand aan het staatsbezoek van koningin Beatrix aan Argentinië, enkele jaren geleden, was ze daarover nog nadrukkelijk aan het woord in de media.

In 1948 won ze met haar debuutbundel Ariadne op Naxos meteen de Reina Prinsen Geerligs Prijs. Ze publiceerde nog wel vaker poëzie, maar haar verhalen en gedichtjes voor kinderen kregen de meeste aandacht. "Je mag een kind nooit vertellen hoe het moet denken", was een uitgangspunt van de auteur van onder meer Anne Frank is niet van gisteren.

Hoewel elk onrecht haar het bloed onder de nagels vandaan haalde, paste Bouhuys voor een belerende toon. "Je kunt ze veel beter zelf aan het denken zetten", zei ze eens tegen een krant. "Daar hebben ze hun hele leven wat aan." Bekend bij velen zijn waarschijnlijk haar door Fiep Westendorp geïllustreerde Pim en Pom-poezenverhalen, gebundeld in de Pim en Pom Omnibus (1969). Ze schreef ook toneel en werk voor televisie, zoals het zeer succesvolle tv-drama Huis in een schoen (1971), dat op veler verzoek nog een paar keer herhaald werd.

In 1971 was haar muziektheaterstuk voor jongeren Esperanza te zien op het Holland Festival. Samen met haar echtgenoot Ed. Hoornik (1910-1970) schreef ze Roerig Amsterdam, dat in 1973 door de televisie werd uitgezonden.

Woord voor woord, bijbelverhalen in een bewerking van onder anderen Bouhuys, op tv verteld door een nog jonge Aart Staartjes werd eveneens Heel goed bekeken. Oud en jong, gelovig en ongelovig, iedereen zat aan de buis geplakt.

Bouhuys bewerkte in 1985 het Amerikaanse toneelstuk Dagboek van Anne Frank van Frances Goodrich en Albert Hackett voor het Nederlandse toneel (Jeroen Krabbé speelde Otto Frank en regisseerde, Jip Wijngaarden speelde de hoofdrol). Het werd een veelbesproken productie. Haar betrokkenheid bij de oorlogsperiode kwam deels voort uit de ervaringen van Hoornik, die in concentratiekamp Dachau had gezeten.

Als jarenlang vertegenwoordigster in Nederland van de Dwaze Moeders van de Plaza de Mayo in Argentinië had ze het moeilijk met de keuze van de toekomstige koning Willem-Alexander voor een bruid die de dochter is van een man die deel uitmaakte van het dicatoriale Videla-regime. Bij het staatsbezoek aan Argentinie in 2006 trok ze nog eens hard van leer. De vorstin ging met prins Willem-Alexander en prinses Máxima naar de rondreizende tentoonstelling over Anne Frank op de Plaza de Mayo, die door de Anne Frank Stichting werd aangevuld met panelen over het Videla-regime. Bouhuys vond het bezoek maar een beetje gratuit. "Ik vind het niet zo geweldig, wat gemakkelijk, eigenlijk wordt Anne een beetje misbruikt", aldus Bouhuys. Máxima heeft nooit iets gedaan voor al die vermoorde kinderen in haar eigen land, vond de schrijfster; nu mocht Anne voor een gebaar dienen.

(Bron: ANP)