Agnes Jongerius

Is: voorzitter van de vakvereniging FNV.

Als Agnes Jongerius op 1 februari 2005 Lodewijk de Waal opvolgt, heeft de vakbeweging voor het eerst in de geschiedenis een vrouw aan het hoofd.

Stoer wijf: Agnes Jongerius weerhoudt zich bij onderhandelingen niet van een stevige vloek. Zij omschrijft zichzelf als iemand die graag een stoer wijf is, strijdbaar met een grote mond en haar op de tanden. Iemand die tot het uiterste gaat om het onderste uit de kan te halen voor haar achterban. Met de keuze voor Jongerius als voorzitter toont de vakcentrale FNV dat hij de controverse niet schuwt.

Achtergrond: De afgestudeerde historica in sociaal-economische geschiedenis werkt sinds 1987 voor de FNV en geldt volgens de website van de vakcentrale als een "bestuurlijk talent en een kei van een onderhandelaarster, die alleen maar groeit naarmate de gesprekken zwaarder worden. Stampvoeten is daarbij niet uitgesloten.'

Jongerius' emotionele woede-uitbarstingen zijn doorgaans gemeend. Toch heeft ze ook toegegeven deze uitingen soms te gebruiken om de verhoudingen tijdens moeizame onderhandelingen extra op scherp te zetten. Agnes Maria Jongerius wordt op 4 november 1960 geboren in De Meern (Utrecht), als dochter van een tuinder en een lerares. Ze is het jongste kind in een katholiek gezin met acht kinderen, dat naar eigen zeggen weinig te besteden heeft.

Vakbondsdier: De FNV-topvrouw geldt als een authentiek vakbondsdier. Ze wordt geprezen om haar grote dossierkennis en affiniteit met bijstandsmoeders en WAO'ers. In 1987, nog voordat ze cum laude haar doctoraal examen haalt, gaat ze aan de slag bij de Vervoersbond FNV. Drie jaar later wordt ze lid van het bondsbestuur, waarna ze op 1 juni 1997 de overstap maakt naar het federatiebestuur van de vakcentrale in Amsterdam. Ze wordt daar verantwoordelijk voor de zware portefeuille sociale zekerheid en later CAO-coördinator en vice-voorzitter.

Armoede in Nederland: Binnen de vakcentrale heeft Jongerius de bijnaam Moeder Theresa gekregen. De Utrechtse kan zich verschrikkelijk opwinden over armoede in Nederland. "Vooral als daar dan rechtse borrelpraat overheen wordt gestort, zoals 'iedereen die wil werken, kan werken'', verduidelijkt ze in november 2003 tegenover het Algemeen Dagblad.

"Het miskent dat niet iedereen evenveel geluk heeft in het leven. Ik ga inmiddels over mijn nek als ik Balkenende weer hoor zeggen dat mensen hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Alsof het hele land uit klaplopers bestaat. Toegegeven, die zitten er tussen. Maar roep die dan geregeld op het matje en laat ze niet aan hun lot over. En gebruik het niet als argument om de toegang tot de WW af te schaffen en nog strengere criteria voor de WAO te hanteren.'

(Bron: ANP)