De Decembermoorden

De moorden op de tegenstanders van het regime Bouterse.

In oktober 1982 landt er een klein verkeersvliegtuigje op Zanderij. Het brengt de premier van Grenada, Maurice Bishop naar Paramaribo. Bishop wordt door bevelhebber Bouterse met alle egards ontvangen.

Evenals de Surinaamse legerleider zit Bishop midden in een revolutionair proces. Hij zegt te komen kijken hoe de Surinamers het er afbrengen en of hij er nog wat van kan opsteken. Dat laatste lijkt niet het geval; de glans van de revolutie van februari 1980 is al behoorlijk verbleekt.

Het bezoek van Bishop wordt ontsierd door chaos en stakingen in Paramaribo. Zo kan het vliegtuigje van Bishop aanvankelijk niet landen op Zanderij. Tijdens het staatsdiner moet vanwege een staking bij het electriciteitsbedrijf noodgedwongen bij kaarslicht worden gegeten. En vakbondsleider Cyril Daal bezorgt Desi Bouterse een ultieme vernedering door een demonstratie te organiseren vlakbij een geplande massameeting voor Bishop.

De meeting van de Moederbond trekt vele malen meer toeschouwers dan die ter ere van de revolutionaire broeder uit Grenada. Die laat dan ook duidelijk weten wat hij vindt van de toestand in Suriname: "Revolutie is geen tuinfeest met thee en rum. De Surinaamse revolutie is te vriendelijk. Je zal de krachten die niet voor je zijn moeten elimineren, anders zullen ze jou elimineren."

Bouterse reageert direct. Tijdens de bijeenkomst valt hij zijn aartsvijand vakbondsleider Cyril Daal aan en hij belooft hem de rekening contant te zullen terugbetalen. Een paar weken later, op 7 december 1982, wordt pijnlijk duidelijk wat Bouterse daarmee bedoelt. Hij voegt hij de daad bij het woord en laat Cyril Daal samen met 15 prominente tegenstanders van zijn bewind oppakken.

Journalisten, vakbondsmensen, hoogleraren, zakenmannen en militairen. Ze worden gemarteld en door de bloedraad ter dood veroordeeld wegens 'anti-revolutionaire activiteiten'. Een van hen ontspringt de dans. Vakbondsman Fred Derby mag zich aankleden en naar huis; hij zegt nooit te hebben geweten waarom.

De rest wordt op 8 december in koelen bloede doodgeschoten, al heet het dan nog 'op de vlucht neergeschoten'. De journalist Jozef Slagveer wordt vlak voor zijn executie gedwongen een 'vrijwillige' verklaring af te leggen.

Met de dood in de ogen verklaart hij samen met de anderen een staatsgreep te hebben beraamd. Een paar uur later verschijnt de legerleider op de televisie: "Revolutie is een ernstige zaak", zegt hij met een strak gezicht zijn voorbeeld Maurice Bishop na.