Dutroux zaait nieuwe verwarring tijdens eerste week proces

België haalt opgelucht adem en hapt tegelijkertijd weer naar lucht. Het proces-Dutroux kwam deze week goed uit de startblokken, zonder al te veel incidenten of procedureslagen. Daar staat tegenover dat 'het monster van Marcinelle' verwarring zaaide en door manipulaties en uitspraken België opnieuw fors schokte.

Justitie in Aarlen voelde begin deze week een zware druk op de schouders. België wil absoluut verdere imagoschade voorkomen. Zeker met de internationale media om de hoek, die als een stevig vergrootglas elke juridische uitglijder zouden registreren, konden en mochten er geen fouten worden gemaakt bij aanvang van het 'proces van de eeuw'. Rechtbankvoorzitter Goux wist zich de eerste vier dagen goed van deze taak te kwijten, zich af en toe een kwinkslag veroorlovend.

De vrees bestond dat de tien advocaten van de vier verdachten meteen procedurele bezwaren zouden indienen, waardoor verdere vertraging kon optreden. Op enkele pogingen na van mr. Sluzny, de advocaat van medeverdachte Michel Lelièvre, bleven procedureslagen uit.

Door een verzoek van Sluzny duurde de eerste dag langer dan verwacht, omdat hij erop stond dat volledige juridische verslagen werden voorgelezen. Verder eiste Sluzny dat zijn cliënt vanaf de getuigestoel in de zaal zijn eerste verhoor mocht ondergaan. Goux vreesde dat daardoor alle verdachten konden eisen dat zij hun glazen kooi in de zaal mochten verlaten. Dutroux en consorten blijven daardoor tot nader order achter staal en glas in Aarlen.

Donderdag kregen raadslieden het onderling aan de stok over een vermeende belangenvermening van de advocaat van het geredde slachtoffer Laetitia Delhez. Ook hier wist de geduldige en minzame Goux de gemoederen te bedaren.

Verder moest hij donderdag rond de middag even extra schorsen, omdat onderzoeksrechter Connerotte, die in 1996 de eerste maanden leiding gaf aan het speurwerk, volledig dichtklapte. Sluzny vroeg waarom Connerotte met procureur of officier van Justitie Bourlet in 1996 korte tijd werd rondgereden in geblindeerde en gepantserde auto's.

Connerotte stamelde dat de druk toen erg zwaar was, zowel in zijn werk als privé. Daarop deed hij er geschokt lang het zwijgen toe. Vooraf had hij herhaald dat door een gebrek aan mensen en middelen het speurwerk moeilijk verliep. Verder zou Dutroux eerder te pakken zijn geweest als de toen nog actieve verschillende politiediensten elkaar niet hadden bestreden in de zogeheten 'flikkenoorlog'.

Connerotte, die van de zaak werd gehaald nadat hij zich partijdig had getoond door deel te nemen aan een etentje ten bate van nabestaanden van vermiste kinderen, had bedreigingen ontvangen. Volgens de Belgische Staatsveiligheid zou er zelfs een prijs op de hoofden van het tweetal zijn gezet en waren er buitenlandse huurmoordenaars gecontracteerd. Na het vertrek van Connerotte namen de bedreigingen af.

Verder probeerde Marc Dutroux vanaf het begin door een procedurekwestie de rechtsgang licht te manipuleren. Hij wilde niet herkenbaar op foto's die werden genomen tijdens de eerste minuten van het proces. Een Franse fotograaf, die geen balkje voor de ogen van Dutroux plaatste, werd geschorst. Datzelfde lot was later een Belgische fotograaf beschoren. Later dekte Dutroux zijn gezicht met een enveloppe af, toen hij plaats nam in de verdachtenbank.

De grootste slag haalde Dutroux woensdag binnen. Nadat zijn advocaat mr. Magnée al theoriën had verspreid over netwerken, waarin Dutroux slechts een "kleine garnaal'' zou zijn geweest, schoof de hoofdverdachte de schuld rechtstreeks in de schoenen van de andere drie aangeklaagden.

Dutroux zei alleen schuldig te zijn geweest aan de ontvoering van de geredde meisjes Sabine en Laetitia. De moord van de vier anderen was zeker niet zijn werk. Door omstandigheden was hij in alle kwesties verzeild geraakt, nadat het hem vanaf zijn jeugd al had tegen gezeten. Eerdere ontvoeringen, waarvoor hij begin jaren negentig vast zat, waren ook nooit zijn werk geweest.

Jury, publiek en ook advocaten van slachtoffers reageerden ronduit geschokt toen Dutroux zelfs zei tot 1995 nooit te hebben geweten "wat pedofilie eigenlijk was''. Hij had het altijd verward met homoseksualiteit.

Nog schokkender was zijn achteloze uitspraak dat hij de lijken van de Luikse meisjes Julie en Melissa acht dagen in een vrieskist had bewaard. Dutroux had het namelijk zo druk gehad met zijn eigen kinderen dat hij het tweetal, dat hij naar eigen zeggen nog had willen redden, niet onmiddellijk kon begraven.

Hoe opgelucht ook over het soepele begin van de zaak, woensdag moest België even opnieuw op adem komen. Het geplande einde van de eerste procesweek op donderdag kwam daarom ook op tijd. Met verhoren van Connerottes opvolger Langlois en diverse politiebeambten lijkt de tweede week minder vuurwerk te bieden. Hoewel, België realiseert zich dat het met Dutroux nooit weet waar het aan toe is.

(Bron: ANP)