Marinedroom werd bijna zelfmoord
30 mrt 06
"Ik voelde me heel erg bang. Om mijn moeder en vader achter te laten, om wat die klootzakken hadden gedaan."
Het is november 1992 en Pascal van de Wielen wil springen. Strop om de nek, eenzaam in een park in Schagen.
Het is de eerste van vele zelfmoordpogingen die de matroos zal ondernemen.
Weg van de marinematen die hem hebben bedreigd, mishandeld, aangerand en verkracht. Veertien jaar na dato
zijn de daders nog nooit gepakt, is er nooit vervolging ingesteld en zijn de strafbare feiten bijna
verjaard.
"De marine was mijn grote droom. Ik wilde varen. Na mijn diensttijd bijtekenen en de zee op,'' vertelt de
oud-matroos op de bank in zijn kleine woning. Hij zag de afgelopen dagen zijn ervaringen bij de marine
veelvuldig langskomen in nachtmerries en flashbacks overdag. Hij wordt al jaren behandeld, met wisselend
succes.
In 1992 is Pascal een rustige maar enthousiaste jongen. De training voor de dienstplichtige matrozen is
zwaar, maar hij geniet. Dít is wat hij altijd heeft gewild. Overdag hard werken, 's avonds met maten
naar de kroeg. In een café in Den Helder komt Pascal in oktober 1992 vier marinematen tegen. Ze
drinken veel en scheppen op over hun veroveringen. "Later geloofden ze me niet meer, omdat ik sterk begon te
overdrijven.''
De vier besluiten dat matroos Van de Wielen hoognodig naar de hoeren moet. Onder bedreiging met een stiletto
gaat Pascal mee naar Amsterdam. "Ik heb toen geen seks gehad, en dat was voor die gasten voldoende om te
denken dat ik homo was.''
Enkele dagen later slaan de vier in het centrum van Den Helder de matroos in elkaar. De dag erop vallen drie
van hen de kamer van Pascal op het marineterrein binnen. Ze slaan hem in elkaar, kleden zichzelf en Pascal
uit en randen hem aan.
Ten einde raad zoekt Pascal hulp. "De huisarts bleek een marineman, de wijkagent van de marechaussee was
ziek.'' Die avond besluit de jonge matroos op het laatste moment geen eind aan zijn leven te maken, niet
wetende dat het ergste nog moet komen.
Op 3 december 1992 snijden de vier militairen hem de pas af. Ze slepen hem in de auto en in de duinen
misbruiken ze hem. Hij wordt in elkaar getrapt en terwijl een pistool tegen zijn hoofd staat, moet hij een
van de mannen pijpen.
Pas twee jaar later durft Pascal aangifte te doen. Hij is dan al langdurig ziek, wordt psychiatrisch
behandeld en woont begeleid. De marinedroom is voorbij. "Zelfs een opleiding voor matroos binnenvaart is te
zwaar. Zeilen tijdens de vakantie gaat nog net.''
Vervolging van de daders is vandaag de dag nog mogelijk. De verkrachting en de vrijheidsberoving zijn nog
niet verjaard. Van de Wielen verwacht er weinig van. "Twee jaar geleden hoorde ik dat mijn dossier in Den
Helder is verdwenen.''
Oud-matroos Van de Wielen heeft inmiddels definitief afscheid genomen van de marine. "Jaren geleden ben ik
eens gaan praten. Tja, zeiden ze, dit soort zaken gebeurt vaker.''
(Bron: www.AD.nl)