Frans Timmermans

Met de Limburger Frans Timmermans als staatssecretaris voor Europese Zaken heeft het kabinet een echte Europeaan binnengehaald.

Het Tweede Kamerlid van de PvdA was als lid van de Europese Conventie nauw betrokken bij het opstellen van de Europese Grondwet. Tot zijn verdriet werd die in 2005 verworpen door de Nederlandse en Franse bevolking.

Aan Timmermans de taak om aan de slag te gaan met een alternatief verdrag waar Brussel steeds luider om roept. Want dat er een ander verdrag moet komen, staat vast. Hoe en wanneer dat gebeurt, is de vraag.

Timmermans (1961) kwam in mei 1998 de Tweede Kamer in en hield zich daar bezig met Europese zaken, defensie en buitenlandse zaken. In 1990 was hij lid geworden van de sociaaldemocraten. Voor die tijd zag hij meer in D66.

Buitenlandse Zaken werd hem met de paplepel ingegoten, want zijn vader was kanselier bij dat departement. Zijn lagere en middelbare schooltijd was dan ook deels in België, later in Rome en Heerlen, waar hij nu nog steeds woont. Zijn latere opleiding Franse letterkunde en Europees recht volgde hij aan de universiteiten in Nijmegen en in het Franse Nancy.

In het najaar kwam Timmermans nog fors in aanvaring met staatssecretaris Cees van der Knaap van Defensie. Hij maakte de CDA-bewindsman uit voor de nietsnut Oblomov, de luie hoofdpersoon uit een roman van de Russische schrijver Ivan Gontsjarov. Van der Knaap was woest. Maar beide mannen zullen toch door de deur van de Trèveszaal moeten, want Van der Knaap blijft op zijn post.

Verder werd Timmermans bekend om zijn verzet tegen de JSF, het Amerikaanse nieuwe gevechtsvliegtuig. De PvdA-fractie keerde zich in 2002 tegen het plan van de eigen PvdA-ministers in Paars-II om mee te doen met de ontwikkeling van de JSF. Het volgende kabinet ging ermee door maar de PvdA bleef tegen, nu bij monde van Kamerlid Luuk Blom. In het regeerakkoord staat dat het kabinet vooralsnog doorgaat met de JSF maar dat het besluit pas valt in 2010 na een herijking van de kosten en baten.

Voordat Timmermans parlementariër werd, was hij ambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken en tweede secretaris op de ambassade in Moskou. In 1993 werd hij medewerker van Europees Commissaris Hans van den Broek in Brussel en twee jaar later adviseur en particulier secretaris van Max van der Stoel, de Hoge Commissaris van de nationale minderheden van de OVSE.

(Bron: ANP)