Eillen is geloof in rebellen kwijt

De Nederlandse 'Eillen' is haar geloof in de idealen van de communistische FARC kwijtgeraakt.

"Ik ben moe, moe van de FARC, moe van de mensen, moe van het in een commune leven. Moe om nooit iets voor mezelf te hebben. En dat zou de moeite waard zijn als je weet waarvoor je vecht", schrijft ze in haar dagboek. "Maar om de waarheid te zeggen geloof ik daar niet meer in", vervolgt ze steeds kritischer. "Wat voor soort organisatie is dit, waar sommigen poen hebben, sigaretten, snoep en waar de rest moet bedelen, om afgewezen te worden of afgesnauwd door die van de eerste groep. Dit is al zo sinds ik hier vier jaar geleden kwam en er is niks veranderd. Een organisatie waar een meisje met grote borsten en een mooi gezicht een commandant van de wijs kan brengen die lange tijd heeft samengewerkt. Waar we de hele dag moeten werken, maar de commandanten ouwehoeren..."

Als Eillen hoort dat er in het FARC-kamp zeker twee vrouwelijke kameraden met aids zijn, bestempelt ze dat als groot nieuws: "Hier gebruikt niemand een condoom. Voor zover ik begrijp, snapt dat meisje niet wat dat betekent. Ze vertelde me het nieuws helemaal glimlachend en het lijkt erop dat haar vriend zich geen zorgen maakt. Een derde meisje dat met deze jongen naar bed is geweest is behoorlijk down."

De Nederlandse blijkt niet alleen in haar dagboek af te geven op de omstandigheden: "Ik heb de stommiteit begaan om een van de commandanten publiekelijk te durven bekritiseren en gisteren werd ik ernstig in het openbaar vernederd. Maar het kan me niks schelen. Ik raak gewend aan de hypocrisie van de FARC en aan hun verhaal en ik heb hier geen illusies over."

Eillen blijkt in gedachten te 'vluchten' naar Nederlandse stations. Ze spreekt over een obsessie: "Vaak denk ik dat ik op een station ben in Groningen, Amsterdam of Utrecht. Dan koop ik een kopje koffie en een patat en daarna pak ik de trein."

(Bron: ANP)