Onmenselijk

Als u ons even heeft gemist; we zijn in Argentinië. Ik had dat al eerder willen melden, maar qua internet is er hier nog ruimte voor verbetering. Voor het televisieprogramma NOVA doen wij van het Bureau New York verslag van het nieuws in de Verenigde Staten. Dat is een eervolle, maar onmenselijk ruime opdracht. Er gebeurt daar in dat kolossale, bruisende, borrelende land zoveel dat er geen beginnen aan is; het is een dagtaak om meer dan oppervlakkig op de hoogte te blijven van alles wat er in de Verenigde Staten gebeurt; nog los van het daadwerkelijk naar het nieuws toereizen, de camera laten draaien, een tekst schrijven en er een aantrekkelijke reportage over in elkaar te sleutelen. Doe maar niet neerbuigend over een Amerikaan die denkt dat Kopenhagen de hoofdstad van Nederland is en die niet weet dat Balkenende uw minister-president is; de man staat bloot aan een niet aflatend informatiebombardement, over alles wat er in het Belangrijkste Land ter Wereld gebeurt, hij komt er gewoon niet toe zich in Nederland te verdiepen (En weet u de hoofdstad van Californië?). Zelf had ik had mij een jaar geleden vast voorgenomen om een deskundige te worden op het terrein van American Football. Ik ben er gewoon niet toe gekomen, en die Amerikaan die ik net noemde weet er alles van. Het is gewoon te groot, te overweldigend. Elke dag begint met een intimiderende dreun als de New York Times op de mat valt, een krant met zo’n ontmoedigende hoeveelheid informatie dat je bijna begint terug te verlangen naar Het Parool. Maar het wordt nog erger; wij doen niet alleen Amerika, wij doen de Amerika’s. Dus Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Midden-Amerika. Van de ijsvlaktes van Groenland en de kille wateren van de Beringstraat, via prairies en maisvelden en megasteden, langs stomende oerwouden en eindeloze pampa’s, naar de kolkende zeeën rond Tierra del Fuego. Het enige wat mij in de overmoedige onderhandelingen met de hoofdredacteur ontnomen is, is Suriname. De Nederlandse Antillen heb ik weten te behouden, waarschijnlijk door mijn onvolprezen voorganger Twan Huys die zich had vastgebeten in de zaak Natalee Holloway en daarmee een onuitwisbaar precedent had geschapen (heel lang geleden toen ik voor het Journaal werkte, moesten alle verslaggevers hun specialismen opgeven; iedereen, zonder uitzondering, gaf "de Antillen" op.) In praktijk komt er bitter terecht van de verslaggeving uit Latijns-Amerika. Telkens als wij voorstellen naar Cuba of Venezuela of Brazilië te gaan, om daar van iets verslag te doen, dan klinkt er vanuit het verre Hilversum een stilte. De hoofdredacteur, die vanuit zijn kamer een verrassend uitzicht heeft op de achterkant van een Endemol-studio, moet voor zijn geestesoog wel iets zien van tropisch strand, palmbomen en kleurige cocktails met zo’n papieren parasolletje. Dat soort reizen gaan dus nooit door. We zijn wel een keer naar Canada geweest, voor een onderwerp over transgene biggetjes. We laten het er natuurlijk niet bij zitten. Toen het kort geleden in New York begon te sneeuwen, zijn wij op het vliegtuig naar Buenos Aires gestapt. Voor een korte vakantie en om vrienden te bezoeken, maar uiteraard vooral om een ander perspectief te krijgen op de Amerikaanse verkiezingen... Het lijkt hier weinig mensen echt te boeien. Wel is er in Pila (2 uur onder Buenos Aires) veel te doen rond de jaarlijks rodeo, waarvan de opbrengst naar het dorpschooltje gaat. Maar nu even serieus: het zal nu een beetje windstilte blijven met de campagne tot begin maart. Obama gaat tot dan alles winnen, Hillary gaat doen alsof dat allemaal irrelevant is, en dat is het misschien ook. Want als zij begin maart Ohio en Texas wint en in april Pennsylvania, dan krijgt zij de nominatie. Toen ik zes jaar geleden voor het eerst in Argentinië kwam was er diepe economische crisis en ik werd voor gek verklaard dat ik er voor mijn plezier heen ging. Nu is de economie "booming", door de spectaculaire stijging van prijzen van graan en vooral soja mede als gevolg van de ethanol-gekte in de VS. Soja is nu een belangrijker produkt in Argentinië dan het traditionele en fantastisch lekkere vlees. Eindeloze sojavelden verdrijven het Argentijnse rund. Voor de gaucho’s is dit geen goed nieuws.

Tags: