Onwaarheden

Brooklyn, New York Ik zei gisteren, in verband met de "bittere" uitglijer van Obama, ook iets over "onwaarheden" en "onjuistheden" van Hillary. Iemand maakte daar een kritische opmerking over, alsof dit een voorbeeld zou zijn van een anti-Hillary vooroordeel. Ik heb het daarom nog even op een rijtje gezet. Het gaat natuurlijk over haar bezoek in Bosnië, op 25 maart 1996, 4 maanden nadat de vrede in Bosnië was uitgebroken. Op minstens drie momenten is ze daar zelf over begonnen: "We landden in een schroefbeweging en renden naar buiten omdat er vuur van sluipschutters kon zijn. Ik kan me niet herinneren dat iemand me op de baan thee aanbood." (29 december 2007 - Clinton, Iowa, 19:30 ) "De welkomsceremonie moest naar binnen vanwege vuur van sluipschutters." (29 februari - Waco, Texas, 14:50 ) "Ik herinner me dat we landden onder vuur van sluipschutters. Er had een soort van officiële begroeting moeten zijn op het vliegveld. In plaats daarvan renden we met de hoofden naar beneden naar de voertuigen, om naar onze basis te gaan." (17 maart – Washington DC, lezend van een geprepareerde tekst, 09:11) "Een van de redenen waarom we in een c-17 zaten was omdat een deel daarvan gepantserd was, ik moest naar voren naar de cockpit, en verder moest iedereen op de kogelvrije vesten zitten. En kwamen aan met een uitwijkmanoevre..." (17 maart – Washington DC, in antwoord op een vraag, 10:30) Het hoorde allemaal bij haar betoog dat zij ervaren, crisisbestendig en "battle-hardened" was; zij hadden op haar geschoten en ze kon erom lachen. Hoewel er bij het bezoek aan Bosnië tientallen journalisten aanwezig waren die allemaal beter wisten, duurde het tot 11 maart tot de zaak begon te ontsporen. Bij het bezoek aan Bosnië was ook een komiek, ene Sinbad, die toen als eerste vraagtekens zette in een gesprek met de Washington Post. Hij vertelde dat er geen enkel moment van gevaar was. "Het enige rode-telefoon moment was: Gaan we hier eten, of verderop." Op 17 maart werd Hillary om commentaar gevraagd. Ze zei, denigrerend: "Dat is een komiek". En ze herhaalde: "Er was geen begroetingsceremonie. Het kwam erop neer dat ons gezegd werd dat we naar onze auto’s moesten rennen. Dat is wat er is gebeurd." Maar Sinbad de komiek had een beter contact met de werkelijkheid dan Hillary. Op 24 maart zei Hillary, in een gesprek met de redactie van de Philadelphia Daily News and Inquirer, voor eerst dat ze zich "versproken" had. "Mij werd gezegd dat de begroetingsceremonie verplaatst was van de landingsbaan, maar dat er een 8-jarig meisje was. En ik zei, ik kan haar niet voorbij lopen, ik moet haar groeten. Ik heb haar begroet, ik heb haar dingen aangenomen, en ik ben vertrokken. " Op 24 maart kwamen ook de videoverslagen uit de archieven van ABC, CBS, CNN; Hillary wandelt ontspannen het vliegtuig uit, met haar dochter Chelsea, en praat met de 8-jarig Emina Bicakcic, die een gedicht voordraagt en haar op beide wangen kust. De video’s laten ook zien dat ze daar wordt begroet wordt door Ejup Ganic, de plaatsvervangend premier van Bosnië, dat ze in alle rust een foto laat maken met een klas schoolkinderen en gezellig met Amerikaanse soldaten babbelt. Op 25 maart ging kolonel David Hunt, die toen het bezoek van Clinton mede had georganiseerd, in de O’Reilly Factor van Fox nog een stukje verder: "Het is een leugen, een absolute leugen en een belediging. We hadden f-18’s in de lucht van de Air Force, we hadden aanvalshelicopters, we hadden 40 tanks, er was een pantserdivisie in Tuzla, 4000 gewapende mannen, Secret Service, Navy Seals; niemand in de Balkan durfde te hoesten toen zij kwam." De piloot van het toestel, Kol (BD) William Changose , vertelde op 26 maart op de Rusty Humphries (radio)Show: "Het was niet op mijn aanwijzingen, of van iemand die ik kende, dat passagiers op hun kogelvrije vesten moesten zitten." "We deden geen bijzondere manoeuvre." "We vlogen net zoals altijd aan. Het was een scherpe landing, maar dat komt door de heuvels." "Als er sluipschutters waren geweest, waren we niet geland. Dat is nummer 1. Nummer 2: we hadden haar het toestel niet uit gelaten." Op 25 maart in een interview met Newsradio 1020 KDKA in Pittsburg: "Dit was een erg lange campagne (lach), dus af en toe – ik ben maar een mens zoals iedereen, dus vorige week – voor het eerst in 12 jaar – heb ik me versproken." Het is één ding om iets te vergeten dat je is overkomen (maar als er in jouw richting geschoten wordt dan is dat een nogal beklijvende ervaring), het is iets heel anders om je iets te herinneren dat nooit is gebeurd; dat kan aanleiding zijn voor psychiatrische zorg. Maar waarschijnlijk is dat het gewoon interessant-doenerij is. (Komt veel voor bij mensen die een oorlogsgebied bezoeken als de oorlog al een tijdje voorbij is.) En toen het net allemaal leek weg te ebben, begon Bill er het afgelopen weekend weer over: "Er was een heleboel gedoe over, omdat Hillary één keer, ’s avonds laat, toen ze uitgeput was, zich versprak en onmiddellijk excuses aanbood, over wat haar overkwam in Bosnië in 1995. Heeft u dat gezien? Hoe ze dat opbliezen." In de eerste zin staat 5 feitelijke fouten: I. het was minstens drie keer II. het was geen enkele keer ’s avonds III. ze heeft zich pas acht dagen later haar woorden –deels- teruggenomen IV. ze heeft nooit excuses aangeboden V. het was in 1996 Maar Bill Clinton ging nog een fijn stapje verder. Hij vond dat de media iets meer begrip voor haar moeten hebben: "Sommigen van hen, als ze 60 zijn, zullen ook wel iets vergeten als ze moe zijn ’s avonds om 11 uur." Ok. Bedankt Bill. Misschien goed om nog even op te merken dat Hillary campagne voert op het argument dat ze ’s nachts om drie uur nog zo scherp als een scheermes is. Dat is niet erg geloofwaardig als ze om elf uur ’s avonds al last van hallucinaties heeft.

Tags: