Shock! paniek!
18 MEI 08
Berea, Kentucky Waarom wonen wij niet in Kentucky? Het is een verademing na New York. Het golft over je heen als je landt in Louisville (genoemd toen dit nog Frans was naar Lodewijk XVI en daarom mompelend uitgesproken als “Loevel”), vriendelijke mensen (hoewel lang van stof), alles fijn goedkoop, groen golvende heuvels, glanzende volbloedpaarden in de wei, overal whiskey-distilleerderijen. Helaas had ik een aardig historisch hotelletje geboekt in een stadje waar geheel geen alcohol geschonken mag worden, dus het was vanavond fijn cola drinken bij het diner, waarbij Merel me voortdurend half spottend/half verwijtend bekeek, en daarna dus maar geen afzakkertje in de bar. Lekker vroeg naar bed. Heel lang geleden, in Iowa en New Hampshire, kon je de verkiezingskoorts proeven. Overal, echt op elk kruispunt stonden campagne-borden. Maar naarmate we verder komen, in het land en de kalender, lijkt dat allemaal te verdampen. Dinsdag zijn hier verkiezingen, maar ik heb in uren rondrijden nog maar in één tuin wat Hillary-borden gezien. Op tv ook na uren zappen nog slechs één gerecyceld campagnespotje van Hillary (wel eindeloos veel paardenrennen). Ze voert hier wel weer campagne met een energie en inzet die een meer kansrijke zaak waardig is. Ook Bill (Op button: Miss Bill? Vote Hill!”) en Chelsea. Obama was hier vandaag niet eens, die voerde campagne in Sioux Falls, South-Daktota, waar pas helemaal aan het einde van de rit wordt gestemd, op 3 juni. Blijkbaar wil hij eruit met een knaller in South Dakora en Montana. Kentucky is al opgegeven aan Hillary. Die voert nu vooral campagne over de economie, op steeds populistischer toon: de hoge olieprijzen worden geheel veroorzaakt door een enorme internationale samenzwering en zij gaat die aanpakken wanneer (niet als) zij president is. De benzineprijzen, die nu de vier dollar per gallon naderen, lijken nog het enige wat mensen hier bezig houdt. Vergeet de onroerend goed crisis, vergeet klimaatverandering, vergeet Irak. Mensen hier veranderen vakantieplannen, gaan carpoolen, langzamer rijden, gaan minder eten om geld uit te sparen voor benzine. Vertel dat we in Europa drie keer zoveel betalen voor benzine en ze kijken je aan alsof je gek bent. Ze zijn in shock. Ik begon het pas te begrijpen toen we op bezoek waren bij een Toyota dealer. Het hele terrein stond vol met Tundra’s, dat is een schaamteloos beest van een pick-up truck, bijna 2 ton zwaar, waarvoor Toyota twee jaar geleden nog een fabriek in Texas heeft laten bouwen, en die nu aan de straatstenen niet meer te slijten is. De Toyota Prius, half-electro/half benzine-auto, konden ze alleen maar in een folder laten zien. Levertijd 7 maanden. Wordt nu ongezien gekocht en betaald, het maakt mensen niet uit wat voor kleur. De tweedehands afdeling stond vol met Jeeps, Landrover’s, Suburbans, Yukon’s, BMW’s. Van die bakbeesten met 18 cupholders. Gedumpt omdat de eigenaren de benzine niet meer konden betalen. “Vroeger, een paar maanden geleden,” zei de verkoper, ”was Bigger Better in Amerika. Nu niet meer. U mag ze meenemen. Niemand wil ze nog.” Amerikanen persen zich nu in auto’s waar kort geleden nog om gelachen werd. Het wordt nooit meer als voorheen.