De reclamecode van Maurice de Hond
6 AUG 09
Maurice de Hond is, zoals de kranten het formuleren, "te gezaghebbend" om reclame te mogen maken.
Dat volgt uit een uitspraak van de Reclame Code Commissie, die inderdaad heeft uitgesproken dat De Hond niet in zijn rol van onafhankelijk opiniepeiler reclame mag maken voor een prijsvechter op de energiemarkt. Het publiek zou te veel waarde kunnen hechten aan zijn mening.
Reputatie
Betere reclame kan De Hond zich niet wensen. Uit onverdachte bron is zijn reputatie als onafhankelijk en deskundig onderzoeker bevestigd. Van zo'n tik op de vingers kun je als aangeklaagde alleen maar dromen. Hij moet er alleen nog voor zorgen dat de uitspraak overeind blijft, want zijn opdrachtgever, de Nederlandse Energie Maatschappij, heeft beroep aangetekend en spreekt juist tegen dat Maurice de Hond vertrouwen of gezag geniet bij een specifieke publieksgroep, laat staan dat hij bekend staat als een expert op het gebied van de energiemarkt. Met zulke vrienden heb je geen vijand meer nodig. En omgekeerd.
'Nu nog'
De Reclame Code Commissie zit er wel een beetje mee. Om reclamespot te kunnen verbieden, moet ze De Hond gezag of vertrouwen toedichten bij "een belangrijk deel van het televisiekijkend publiek". Tegelijkertijd beseft de commissie dat De Hond zijn gezag op het spel zet door zich als opiniepeiler in te laten huren voor een reclamespotje, zoals blijkt uit de toevoeging ''nu nog" waarmee zij dat vertrouwen relativeert.
Gezaghebbend?
De vraag is dus: moeten we De Hond zien als een gezaghebbend opiniepeiler of toch vooral als een televisiebekendheid in de categorie Natasha Froger of Daphne Deckers - om maar een paar namen te noemen van BN'ers die wel ingehuurd mogen worden om reclame te maken? Voor dat laatste is veel te zeggen. De Hond schroomt er niet voor zijn bekendheid te gebruiken voor kwesties die niets van doen hebben met zijn deskundigheid als marktonderzoeker.
Deventer moordzaak
Vers in het geheugen staat de verbetenheid waarmee hij zich stortte op de Deventer Moordzaak. Overtuigd van de onschuld van de voor die moord veroordeelde Ernst Louwes, schroomde hij niet justitie van geknoei te beschuldigen en een ander (de klusjesman) als dader aan te wijzen.
Of zijn reputatie als onafhankelijk marktonderzoeker veel goed heeft gedaan, valt zeer te betwijfelen. Vast staat dat het NOS Journaal de banden met De Hond verbrak, nadat hij in een paginagrote advertentie de rol van het Openbaar Ministerie ter discussie had gesteld. De NOS vreesde schade voor haar objectieve imago.
Misleiding
Het is goed dat er regels zijn tegen misleidende reclame. Zoals het goed is dat er regels zijn die een arts verbieden zijn patiënten vitaminepillen te verkopen als therapie tegen kanker. Maar alles heeft zijn grens, en die grenzen zijn niet altijd even scherp te trekken. Zo houdt de Reclame Code rekening met het gegeven dat in tv-spotjes altijd wel een beetje wordt overdreven. Dat mag. En iedereen weet het. De moeilijkheid is dat niemand precies kan zeggen waar de overdrijving ophoudt en de misleiding begint. Daarom is er ook een commissie die zich over de grensgevallen buigt.
Vertrouwensbreuk
Wie zijn bekendheid exploiteert door reclame te maken, moet rekening houden met enige scepsis van het publiek. In het geval van Maurice de Hond: best mogelijk dat zijn optreden in een reclamespotje eerder afbreuk aan zijn reputatie als onafhankelijk opiniepeiler dan dat het vertrouwen schept in het product van de adverteerder. Misschien kan de Reclame Code Commissie daar eens een onderzoekje op loslaten, alvorens in bevoogdende termen te oordelen. Een onderzoekje dat De Hond prima zelf zou kunnen uitvoeren.
Als dat niet in strijd zou zijn met een andere code.
Terug naar boven