Dat lijkt veel, maar tegenwoordig hebben we nog ongeveer evenveel vrije dagen per jaar omdat we nu bijvoorbeeld vakantiedagen hebben. Gefeest werd er niet alleen op de heiligendagen, maar ook wanneer men de komst van de nieuwe seizoenen inluidde of op historisch belangrijke dagen. Veel van deze feesten werden plaatselijk gevierd en waren soms nauwelijks bekend in de rest van het land. In Verre Verwanten zijn een vijftal regionale feesten besproken die een lange geschiedenis hebben en die nog steeds worden gevierd.
    
Driekoningenzingen
Op de dag dat men de komst van de drie koningen bij de stal in Bethlehem herdacht werd voornamelijk in het zuiden van Nederland aan Driekoningenzingen gedaan. Oorspronkelijk was dit een soort bedeltocht langs deuren door volwassenen waarbij in ruil voor een lied geld of eten werd gegeven. In de loop der negentiende eeuw vonden de notabelen dit steeds vervelender en veranderde het feest langzaam in een kinderfeest. Nog steeds wordt er op 6 januari met Driekoningen in Tilburg gezongen.

Hartjesdag
Dit Amsterdamse feest was tot het begin van de twintigste eeuw een ruig stadsfeest en heeft altijd in het teken gestaan van verkleedpartijen. De laatste jaren is Hartjesdag, onder invloed van de commercie, nieuw leven ingeblazen. Op de derde maandag van augustus gaan mannen en vrouwen in travestie over straat. De herkomst van het feest is onduidelijk: vroeger mocht eens per jaar, op ‘hertjesdag’, door het gewone volk op wild gejaagd worden. Men mocht eindelijk doen waar men zin in had. Volgens een andere versie hebben de verkleedpartijen te maken met armoede. Het aantrekken van elkaars kleren was de enige manier waarop men zich kon verkleden.  

Sunderum
Van oorsprong is Sunderum een midwinterviering op Terschelling ter verdrijving van kwade geesten. De "Sunderums" (Sint Heer Omes) gingen ’s avonds gemaskerd en in zelfgemaakte kostuums de huizen langs. Meisjes die zich op straat durfden te vertonen, werden in kettingen gevangen en aan de kerkhekken gebonden. Tegenwoordig is dit feest nog springlevend. Jaarlijks trekken de mannen op 6 december langs de huizen voor een hapje en een drankje en ze mogen hun identiteit nog steeds niet prijsgeven!

Midwinterhoornblazen
Vanaf Sint Andries (30 november) tot aan Driekoningen (6 januari) werd in Twente de midwinterhoorn geblazen. Men vermoedt dat dit hoornblazen was bedoeld om de komst van een nieuw jaargetijde aan te kondigen. Maar het wordt ook wel verbonden met kerkelijke tradities omdat het hoornblazen zich beperkt tot de adventperiode. Nog steeds kan men ieder jaar in de winter de klanken van de midwinterhoorn horen over het Twentse land.

Leidens ontzet
Elk jaar op 3 oktober wordt het Leidens Ontzet van 3 oktober 1574 gevierd. Mogelijk werd het ontzet al vanaf 1575 herdacht, maar de viering in zijn huidige vorm stamt pas uit de negentiende eeuw. Kenmerkend voor de viering van het Leidens Ontzet zijn de gerechten die men die dag eet. ’s Ochtends begint men al met het nuttigen van haring en wittebrood, verwijzend naar het voedsel dat de watergeuzen meebrachten. Daarna wordt traditioneel hutspot gegeten, een stampot die de Spanjaarden bij hun vertrek uit Leiden zouden hebben achtergelaten.

Meer info: