De jeugd begon zelf haar mode te bepalen. Kledingstukken die in het moderitueel altijd een vaste plaats hadden gekend, doken plotseling ook op andere momenten op. De damesbroek bijvoorbeeld, tot dan onderdeel van de vrijetijdskleding, was op het werk niet langer taboe en werd vervolgens als onderdeel van het broekpak favoriet op dolle feestjes.

Al moest daar nog wel wat strijd voor worden geleverd. Op veel middelbare scholen mochten meisjes nog tot halverwege de jaren zestig uitsluitend bij extreme kou een lange broek dragen.

Mode werd geleidelijk een vorm van zelfexpressie. Bovendien was er vrijwel niet aan te ontkomen omdat de confectie-industrie de ontwikkelingen op de voet volgde. Zelfs wie niet modebewust was, liep daardoor ongewild in de pas.

Veel nieuwe looks waren geïnspireerd op eigentijdse kunst of andere tijdsverschijnselen, zoals de ruimtevaart en de nieuwe muziekhelden. De persoonlijke wijze van kleden van deze laatsten vond overal navolging.

Ook de flowerpower van eind jaren zestig (foto) benadrukte de eigen individualiteit door zich af te zetten tegen establishment en haute couture. Het nette pak ging in de ban. De hippies maakten hun eigen mode door beddenspreien om te toveren tot jurken en versleten spijkerbroeken op te sieren met rijk borduurwerk.