Echt onder de indruk zijn we er niet van, en van een vecht- of steekpartij kijken we al helemaal niet meer op. Behalve wanneer het gaat om ‘zinloos geweld’ en we zelf, of iemand die je zelf had kunnen zijn, slachtoffer van een misdrijf wordt. In ‘stille tochten’ wordt steeds vaker uiting geven aan een gevoel van onmacht, saamhorigheid en gedeeld verdriet.

Tussen 1950 en 1990 is het aantal geregistreerde misdrijven toegenomen van ongeveer honderdduizend tot 1,3 miljoen per jaar. Momenteel worden in Nederland jaarlijks zo’n 230.000 inbraken gepleegd en 65.000 auto’s gestolen.

Mede als gevolg daarvan durven veel Nederlanders ‘s avonds niet meer over straat; een op de zeven Nederlanders durft niet meer open te doen als ‘s avonds de bel gaat; een op de vijf heeft een wapen in huis, variërend van een honkbalknuppel tot een vuurwapen.

De media en de politiek springen gretig in op deze gevoelens van onveiligheid. Op de foto uit 1930 politieagent Jansen uit Bergen op Zoom die met enige trots zijn eerste arrestant naar het bureau overbracht. Het Bergse politiekorps telde toen ongeveer veertig agenten.