Omstreeks 1700 beschikten het waterrijke westen en noorden van Nederland over een uniek transportsysteem, en dit type binnenschip vormde er de kern van. De trekschuit heeft er zelfs in niet onbelangrijke mate aan bijgedragen dat de Republiek zich in de 17de eeuw ontwikkelde tot het welvarendste land van Europa. Vooral buitenlanders wisten het comfortabele vervoermiddel te waarderen.

In 1697 schreef de Engelsman Francis Child: ‘Als de bel luidt vertrekt het schip, ook al is er op dat moment geen passagier aan boord. Het is een aangename manier van reizen; en het tempo is zo gelijkmatig, dat als je van Den Haag naar Amsterdam reist, je er bijna altijd op kunt rekenen op tijd aan te komen’.

Het succes van de trekschuit was echter één van de redenen dat Nederland, vergeleken met de omringende landen, pas betrrekkelijk laat begon met het aanleggen van spoorwegen. De schuit had altijd uitstekend voldaan; waarom dan ineens zo’n dure trein?

Op de afbeelding rechtsboven een houten halfmodel van een trekschuit. Zo’n model diende als hulpmiddel voor scheepsbouwers. In de loop van twee eeuwen bleef de constructie van het succesvolle vaartuig min of meer dezelfde.

Op het schilderij van J. Maris uit 1894 een nostalgische beeld van een jager voor zijn trekschuit. Het vervoermiddel zelf was toen allang uit de vaart genomen.