Om vier uur ‘s ochtends vertrok hij van daaruit met de postkoets naar het stationnetje van het Belgische Sint-Niklaas. Vandaar treinde hij naar Moerdijk, waar de rails eindigden; de brug over het Hollands Diep zou pas in 1872 in gebruik worden genomen. De stoomboot naar Rotterdam, die in beeld kwam, bleef echter wegens ijsgang aan de kade.

Voor het exorbitante bedrag van 7,50 was iemand bereid Van Niftrik over te roeien. In een open kar kwam hij, via Dordrecht en IJsselmonde, versteend aan in Rotterdam.

Daar kon hij nog juist de laatste trein naar Arnhem nemen. Het traject Arnhem-Nijmegen legde hij te voet af omdat er geen vervoer was. Bij de Waal aangekomen kon hij aan de veerbel trekken wat hij wilde: er verscheen niemand. Ten einde raad pikte hij een bootje en roeide, tussen de ijsschotsen door, naar de overkant. Inmiddels was het 12 januari geworden.

Zo’n halve eeuw later was de situatie ingrijpend veranderd. Dankzij de opmars van trein, stoomboot, stoomtram, fiets en auto waren de reistijden sterk bekort.

Had een haastige reiziger in 1850 gemiddeld nog 15 uur nodig om van Utrecht in Groningen of Maastricht te komen, in 1870 was dat teruggelopen tot acht en in 1920 zelfs tot vijf uur.

Na de Tweede Wereldoorlog werd er opnieuw hard aan uitbreiding van de infrastructuur gewerkt. Grote delen van Drenthe zijn in de naoorlogse jaren afgegraven om zand te winnen voor de aanleg van wegen en het ophogen van bouwterreinen (foto).