Belangrijkste oorzaken waren vervuilde lucht, verwaarlozing, onjuiste voeding en ‘engeltjesmakerij’: het opzettelijk laten sterven van zuigelingen om de kleine verzekeringssom te innen. Vooral gezinnen van ‘mingegoeden’ werden getroffen. Kinderen werden zelden gewassen, kwamen nauwelijks buiten en werden te dik ingepakt.

Borstvoeding was een zeldzaamheid; de baby’s kregen ongesteriliseerde en met water aangelengde koemelk van vaak dubieuze kwaliteit. Om huilende kinderen in slaap te krijgen, gebruikte men onder meer brandewijn. Voor kruisverenigingen, wijkverpleegsters en anderen reden in actie te komen.

In 1901 richtten enkele burgers in Den Haag het eerste consultatiebureau voor zuigelingen op. Op de foto het consultatiebureau voor zuigelingen te Rotterdam in 1914.