Armoede, eenzijdige voeding, ongezonde lucht, slechte hygiëne en lichamelijke verwaarlozing plus een schrijnend gebrek aan kennis van de geneeskunde en de effecten van geneesmiddelen hadden tot gevolg dat in de 19de eeuw cholera, pokken, difterie, influenza, tuberculose, kinkhoest, stuipen, mazelen en tyfus elk jaar slachtoffers eisten, vooral in de dichtbevolkte steden.

Omdat de veroorzakers van deze epidemische ziekten, bacillen en virussen, nog onbekend waren, greep men terug op traditionele theorieën. De lucht was bedorven; de lichaamssappenbalans was verstoord door een onregelmatige levenswijze, ongecontroleerde gemoedsaandoeningen, uitspattingen of een teveel aan onrijp fruit, groenten, zure drankjes en uiteraard alcohol.

Beste remedie: frisse lucht en een sober en ingetogen leven.

Op de foto: Ontsmetting van de woning van een tyfuslijder in 1919. Toen was al ontdekt dat de tyfusbacil werd verspreid door de kledingluis.