Super Tuesday levert hooguit symbolische winnaars

Super Tuesday heeft in de Verenigde Staten niet zoals verwacht een doorbraak opgeleverd in een van beide kampen.

Hillary Clinton en Barack Obama hielden elkaar aan Democratische zijde in evenwicht. Senator John McCain legde aan Republikeinse kant mogelijk de basis voor zijn nominatie, maar deelde als topfavoriet over de hele linie geen knock out uit. Het land lijkt niet veel te zijn opgeschoten met wat wel de eerste echte nationale voorverkiezing is genoemd.

Geen van de kandidaten zal na Tsunami Tuesday het veld ruimen. Iedereen kan zeggen dat hij of zij gewonnen heeft of op zijn minst niet verloren heeft en zal dus doorgaan. Alle kandidaten namen daar nog goed en wel voordat de uitslagen binnen waren een voorschot op.

"Ik zie ernaar uit door te gaan met onze campagne en ons debat over hoe ons land beter achter te laten voor de volgende generatie", aldus Clinton tegen haar aanhangers in New York. Obama ziet de toekomst eveneens met vertrouwen tegemoet. "Onze tijd is gekomen. Onze beweging is echt en verandering komt eraan in Amerika. Wat begon als gefluister is aangezweld tot een koor dat niet tegengehouden kan worden."

McCain keek ook vooruit. "Ik denk dat we maar moeten wennen aan het idee dat we de Republikeinse koplopers zijn voor de nominatie voor het presidentschap van de Verenigde Staten" Zijn tegenstrevers Romney en Huckabee weigerden de handdoek in de ring te gooien. "Zolang niemand de benodigde 1191 gedelegeerden heeft, blijf ik meedoen", aldus Huckabee.

Rust kunnen de kandidaten zich niet veroorloven. Over een week worden ze weer verwacht aan het front in de staten Virginia, Maryland en in het hart van de Amerikaanse federale macht, Washington DC. Het gevecht om de gedelegeerden, om het verkrijgen of vasthouden van het momentum, om het uitstralen van kracht en frisheid en het etaleren van leiderschapskwaliteiten, gaat verder.

Het wordt een kwestie van een lange adem en daarbij is de Republikeinse verrassing en symbolische winnaar van dinsdagavond, Mike Huckabee, duidelijk in het nadeel. Hij leeft al tijdenlang van de wind en lijkt op electoraal vlak het beste wel te hebben gehad. Belangrijke delen van het zuiden met zijn vele oerconservatieve christenen zijn naar de stembus geweest, geld is er niet en van een goede brede campagneorganisatie is evenmin sprake.

Als er dinsdag echter al een verliezer was aan te wijzen, was dat Huckabee's conservatieve evenknie Mitt Romney. De multimiljonair hoopte door een reeks overwinningen in het conservatieve zuiden en in het midden van het land McCain het vuur na aan de schenen te kunnen leggen, maar kreeg onverwacht te maken met de Huckabee-factor. Hij moest tot laat in de avond wachten op een reeks overwinningen in dunbevolkte staten die relatief weinig gedelegeerden opleveren.

McCain deed minder dan wat er van hem verwacht werd, maar profiteerde wel van de conservatieve tweespalt. Hij bouwde zijn voorsprong op zijn tegenstrevers uit. In de grote staten met veel gedelegeerden en die bovendien het winner-takes-all-systeem hanteren, boekte hij solide zeges. Als een weinig flitsende stoomwals rolde de 71-jarige McCain gestaag over het land.

In het Democratische kamp zijn de twee kandidaten veel beter aan elkaar gewaagd en zit er op eerste gezicht inhoudelijk, financieel en zelfs op charismatisch vlak nauwelijks licht tussen de kemphanen. De strijd van dinsdag ging gelijk op en Clinton noch Obama kunnen een echte of zelfs maar symbolische overwinning claimen.

Clinton deelde een ferme tik uit in Massachusetts. Ze hield daar Obama af van de winst ondanks de steunbetuigingen aan zijn adres van de Kennedy's, oud-presidentskandidaat John Kerry en van de gouverneur. Ook won ze met redelijk gemak de superstaat Californië terwijl er een nek-aan-nekrace was voorspeld. Obama boekte een symbolische zege door dinsdag meer staten op zijn naam te brengen en door uiteindelijk na lang touwtrekken de staat Missouri te winnen.

Tijd lijkt volgens analisten een factor van belang te worden. Het is echter niet helemaal duidelijk wie daar het meeste voordeel van heeft. Obama zamelt momenteel meer geld in dan Clinton, zit in de lift en kan de tijd goed gebruiken om zijn boodschap beter voor het voetlicht te krijgen.

Hoe dichter de twee echter bij elkaar blijven liggen, hoe beter het weer is voor Clinton. Ze geniet veel steun van de gevestigde partijorde en kan zodoende rekenen op de steun van veel 'superdelegates', gedelegeerden die vrij zijn om op de conventie naar eigen inzicht te stemmen op een van de overgebleven kandidaten.

Het gevaar blijft bestaan dat de felle concurrentiestrijd diepe sporen trekt in de partij. De verkiezing van dinsdag liep langs raciale, sekse- en leeftijdslijnen. Zwarten stemden in grote lijnen voor Obama. Latino's en vrouwen voor Clinton. Jongeren en rijkeren willen Obama, ouderen en armen juist weer Clinton. Alleen de blanke man kon getuige de cijfers van dinsdag niet echt kiezen.

(Bron: ANP)