'Comeback kid' Clinton haalt het toch niet

Wat een kat in het bakkie had moeten worden voor Hillary Rodham Clinton (60)is uitgelopen op een deceptie.

De gedoodverfde favoriet om de Democratische Partij op 4 november te mogen vertegenwoordigen bij de presidentsverkiezingen is na een marathongevecht uitgeschakeld. Ze heeft haar meerdere moeten erkennen in de onervaren zwarte senator Barack Obama uit de staat Illinois.

Was ze in oktober nog vrijwel verzekerd van de nominatie voor de Democratische Partij, sindsdien ging het bergafwaarts met de populaire gewezen first lady. Nog goed en wel voordat de eerste voorverkiezingen plaatshadden, was haar status van topfavoriet al aan erosie onderhevig. Ze zakte in de peilingen en hoefde daar niet eens misstappen voor te begaan. Ze stond stil, terwijl anderen vooruit gingen.

Op 3 januari in de staat Iowa kreeg ze meteen het lid op de neus: een forse nederlaag tegen Barack Obama. De dunbevolkte staat in het middenwesten, die in electoraal opzicht weinig tot geen gewicht in de schaal legt, lijkt achteraf bezien de bijl te zijn geweest aan de wortel van Clintons campagne. In een klap was de perceptie van onaantastbaarheid en onoverwinnelijkheid echt weggeslagen, Clinton was in het defensief gedrongen.

Hoewel er geen man overboord was door het eerste verlies had Clinton vanaf dat moment de schijn tegen. Te afstandelijk, te koud, onpersoonlijk, een machine, zo luidde de ongebreidelde kritiek van de kiezer en de media op het optreden van de echtgenote van oud-president Bill Clinton. De campagne dreigde uit te gaan als een nachtkaars nog voor ze goed en wel was begonnen.

Om haar kansen levend te houden moest er in de staat New Hampshire, waar de tweede krachtmeting plaatshad, een opmerkelijk persoonlijke ommezwaai aan te pas komen. Een al dan niet goed gerepeteerde uitbarsting van emotie, waarbij het water in de ogen stond van de kandidate, zou haar volgens waarnemers de overwinning en een comeback hebben bezorgd. "De afgelopen week heb ik naar jullie geluisterd en mijn eigen geluid gevonden. Laten we vanaf nu Amerika de comeback geven die New Hampshire mij vandaag heeft gegeven", liet ze haar fans dankbaar weten.

Daarmee was de race echter niet beslecht, de krachtmeting veranderde al snel in stuivertje wisselen tussen Clinton en Obama, waarbij de senator uit Illinois zijn collega-senator uit New York echter telkens een stap voor leek te blijven. Opnieuw speelde gebrek aan emotie Clinton parten en telkens opnieuw moest er een comeback aan te pas komen om Obama te kunnen bijbenen.

Frustraties maakten zich gaandeweg meester van de kandidate en haar team. Verbale uitglijers konden dan ook niet uitblijven en berokkenden haar uiteindelijk onnoemlijk veel schade. Met een harde, negatieve campagne waarbij soms op subtiele wijze op de onderbuikgevoelens van de kiezers werd ingespeeld, verloor Clinton veel aanzien. Manlief Bill droeg ook zijn steentje bij. Iedereen moest het ontgelden omdat ze tegen zijn echtgenote waren. De steun van zwart Amerika die haar echtgenoot - met zijn eretitel van 'eerste zwarte president' - nog had genoten, werd er in recordtempo doorheen gejaagd.

Dat een kat in het nauw rare sprongen maakt, bewees Clinton echter keer op keer. Met flinterdunne overwinningen in staten waar het er om spande, bleef ze ondanks groeiende financiële campagnetekorten tot het eind toe in de race. Het zijn nu echter de partijbonzen, op wier steun ze een half jaar terug nog onvoorwaardelijk kon rekenen, die haar de das hebben omgedaan.

Obama overschreed dinsdagavond de magische grens van 2118 gedelegeerden en eiste de kandidatuur voor de Democratische Partij voor zich op. Hij wordt de eerste zwarte presidentskandidaat van een van de twee grote Amerikaanse politieke partijen. In plaats van met de eerste vrouwelijke Democratische presidentskandidaat zal de partij nu dus met Obama de strijd tegen de Republikeinen aangaan.

(Bron: ANP)