Biografie: Silvio Berlusconi

Is: De premier van Italië, leider van de politieke partij Forza Italia en mediamagnaat.

Achtergrond: Silvio Berlusconi wordt op 29 september 1936 geboren in Milaan.

Carrière: Berlusconi begint in 1962 zijn carrière als projectontwikkelaar van woonwijken. Vervolgens stort hij zich op de commerciële televisie. In 1980 richt hij het eerste commerciële televisiestation van Italië op. De jaren daarop breidt zijn imperium zich verder uit met televisiestations, kranten en tijdschriften.

Het succes van zijn commerciële televisiestations brengt Berlusconi er in 1978 toe om zijn Finivest Holding Company op te richten, een paraplu voor buitenlandse tv-initiatieven als La Cinq in Frankrijk, Telefunf in Duitsland en Telecinco in Spanje. Met de aankoop van uitgeverij Mondadori wordt hij de belangrijkste boeken- en tijdschriftenuitgever in Italië. Ook bouwt de Finivest Group een solide positie op in het bank- en verzekeringswezen.

A.C Milan: In 1986 wordt Berlusconi voorzitter van voetbalclub AC Milan, dat onder zijn leiding zes maal landskampioen wordt en drie maal de Champion's League wint. Berlusconi weet van Milan binnen enkele jaren het sterkste team van de wereld te maken. Hij haalt het Nederlandse toptrio Marco van Basten, Ruud Gullit en Frank Rijkaard binnen.

Politiek: De Italiaanse kiezers waren de oude, corrupte partijen beu en hopen dat Berlusconi hetzelfde met Italië zou doen als hij met AC Milan had gedaan. Zijn invloed op het Italiaanse voetbal is tot nu toe groot geweest. Wanneer Italië de finale van het Europees Kampioenschap van 2000 verliest, bekritiseert hij de strijdwijze van bondscoach Dino Zoff. Die pakt vervolgens geëmotioneerd zijn biezen.

De rijkste man van Italië - hij staat op de 37ste plaats van de lijst van rijkste mense ter wereld van het tijdschrift Fortune - richt in 1993 de populistische rechtse partij Forza Italia (Hup Italië) op. Kiezers worden verleid met beloftes over economische groei, het inperken van belastingen en een zeer streng asielbeleid.

Imago: Berlusconi wordt door zijn groteske uitspraken ("Ik ben de Jezus Christus van de politiek) van grootheidswaanzin beticht en staat ook bekend om zijn ijdelheid (hij onderging onder meer een haartransplantatie). Hij staat bekend om zijn toegankelijke taalgebruik en zijn imago van selfmade succesvolle zakenman. Berlusconi wordt niet gezien als politicus; ze zien iemand die geslaagd is in het leven, ze zien A.C. Milan. In combinatie met het feit dat de zittende linkse regering er een niet bijster succesvolle regeringsperiode op heeft zitten, leidt dit er toe dat Forza Italia in 1994 de verkiezingen wint en Berlusconi als premier leiding geeft aan een centrum-rechtse coalitie.

Tijdperk Berlusconi: Berlusconi sluit een monsterverbond met Liga-leider Bossie. Samen met de neo-fascisten van de Alleanza Nazionale komt het kabinet Berlusconi tot stand. Al vlug komen Berlusconi en Bossi erachter dat ze eigenlijk niet kunnen samenwerken, maar het duurt toch nog zeven maanden. Van 1996 tot 2001 trekt Silvio Berlusconi zich terug in de oppositie, maar bij de verkiezingen van 2001 wordt hij gekozen als de leider van de Casa Della Liberta-coalitie met maar liefst 18 miljoen stemmen.

De regering Berlusconi II is de langszittende regering in de geschiedenis van Italië. In 2005 komt aan dat kabinet een einde na ruzie met de christendemocratische regeringspartner UDC. Berlusconi neemt ontslag en vormt vervolgens zijn derde kabinet.

Bij de verkiezingen in Italië in april 2006 is het niet onwaarschijnlijk dat er een einde komt aan het Berlusconi-tijdperk: zijn linkse aartsrivaal Romano Prodi staat voor in de peilingen.

Berlusconisme: Berlusconi heeft ook een nieuw woord aan de Italiaanse taal toegevoegd: Berlusconisme. Mensen wonen in huizen die gebouwd zijn door Berlusconi, kijken naar de door hem gecontroleerde televisie, doen boodschappen in supermarkten waarvan hij eigenaar is, eten in restaurants die door hem zijn gebouwd, adoreren een voetbalteam dat door hem is gekocht, en laten zich ook door hem leiden als staatshoofd.

Corruptie: Berlusconi staat terecht voor het omkopen van rechters in 1985. Hij ontkent in de volgepakte rechtszaal iedere betrokkenheid bij de corruptie rond de privatisering van het staatsconcern SME. De openbare aanklager stelt dat Berlusconi, toen al een schatrijk zakenman, rechters in Rome heeft omgekocht om te voorkomen dat SME in handen zou vallen van zijn grote concurrent Benedetti.

Volgens de premier is hij het slachtoffer van een vendetta van linkse aanklagers. Hij zei tegen de rechter dat ieder bewijs en een motief ontbreekt in de zaak die al drie jaar loopt. Verder beschuldigt de rijkste Italiaan de aanklagers ervan dat zij materiaal achterhouden dat bewijst dat hij onschuldig is.

De zaak lijkt echter op de lange baan te worden geschoven, omdat het Italiaanse parlement op 18 juni 2003 een wet heeft aangenomen die hem onschendbaar maakt zolang hij nog premier is. In 1993 komt aan deze wet, de Immuniteitswet een einde, maar deze is nu weer voor een deel in ere hersteld.