Compay Segundo

Is: De legendarische Cubaanse zanger en muzikant die internationale faam bereikt na zijn verschijning in de film 'Buena Vista Social Club'.

Persoonlijk: Maximo Francisco Repilado Muñoz, bijnaam Compay Segundo, wordt geboren op 18 november 1907 in Siboney, Cuba. Hij is de zoon van een Spaanse spoorwerker uit Andalusië.

Carrière: Segundo begint met het componeren van muziek in zijn tienerjaren. Hij studeert klarinet en speelt in het muziekcorps van de legendarische Miguel Matamoros, coryfee van de son. Met zijn uiteenlopende ervaring en zijn muzikale rijpheid is het tijd om een eigen instrument te creëren: de armónico: "Bij de snaren van een gitaar voegde ik een dubbele sol-snaar met een timbre dat mij goed past. Eigenlijk was ik op zoek naar een instrument dat gitaar en tres harmonisch kon combineren. De tres heeft drie snaren en mijn harmonische gitaar heeft er zeven. Bovendien heeft mijn armónico een bas, waardoor de snaren nog meer in harmonie klinken. Deze vreemde gitaar en mijn tweede stem zorgden vroeger voor behoorlijke hilariteit. De trovadores uit mijn jeugd zeiden me: 'Je gitaar klinkt kostelijk, Compay'."

Seguno componeert vóór de Cubaanse revolutie veel liederen en zingt met de beste groepen in Havana. Hij is lid van de groep Matamoros, hij speelt muziek in twee Mexicaanse films, en hij zingt met Nat King Cole in het casino van het hotel Nacional, in de dagen dat de hoofdstad van Cuba de plek is voor de Amerikanen die houden van feesten en luxe. Als Castro met zijn revolutionairen de overwinning behaalt, verdwijnt Compay Segundo in de vergetelheid: de nieuwe machthebbers houden immers niet van 'boerenmuziek', omdat die te veel doet denken aan de slavernij en de lijdzame berusting, zaken die geen betekenis meer mogen hebben in de revolutionaire dagen van de nieuwe, vrije Cubanen.

De jaren daarna is Compay een onbekende tussen zijn landgenoten totdat hij, zoals andere son-zangers, door Europa wordt ontdekt: Seguno bereikt internationale faam na de verschijning van de film 'Buena Vista Social Club'. De bijbehorende cd, waarop Cubaanse muzikanten samen met de Amerikaanse gitarist Ry Cooder spelen, krijgt in 1997 een Grammy Award. In één klap is de son-muziek, de Cubaanse blues, over de hele wereld bekend.

De dood: "Ik geloof dat de mens niet sterft, hij verandert. Ook ik zal niet sterven, ik zal een ander lichaam aannemen zoals iedereen. Als je naar de loop van de natuur kijkt dan zie je bijvoorbeeld hoe een stuk vlees dat je niet in de koelkast bewaart, dood is en vergaat. De wormen vreten het weg. Mijn vlees ook zal door wormen opgevreten worden, zo worden die wormen een stuk van mij. En die wachten dan tot de dag van de verandering aanbreekt, lach niet, ik heb dat gezien, ik heb vlinders zien opstaan, ze buigen hun fijne lichaampje recht, ze dansen wiegend op hun pootjes en plotseling gaan ze groeien, groter, groter en groter en dan botten de vleugels uit, ze slaan ze open en vliegen, omhoog en omhoog. Zo zou ik zeggen: die vlinder daar, dat ben ik." (Uit een interview dat Sol Alameda met Compay Segundo had voor het Spaanse blad El Pais)

(Bronnen: Cubanismo.net, wereldwijd.be, reuters, ANP)