Huilery
9 JAN 08
Als ik Hillary was, dan zou ik al veel eerder in snikken zijn uitgebarsten. Zoveel energie en tijd en geld besteed aan een campagne, en dan weggevaagd worden door zo’n tienersterretje als Barack Obama. Ik hoorde er vandaag iemand van de Democratische Partij een draai aan geven; zo’n emotioneel moment is juist goed, het toont dat ze best een gevoelig mens is. Ok. Of dat ze niet tegen haar verlies kan. Een van de verhalen over de Clinton-campagne is dat die zo ervaren en professioneel is. Dat zal best. Inmiddels heeft die campagne ook een reputatie opgebouwd in honds gedrag tegen de media. Het is m.i. gewoon puberale onhandigheid. They don’t have a clue. Gisteravond had ze een laatste grote verkiezingsbijeenkomst. Achter haar werden decoratief wat fans neergezet. Die hadden bijna allemaal iets wits aan en ze waren uitstekend uitgelicht. Hillary was in het donkerblauw en zwart, en op de plek op het toneel waar zij rondliep was het donker. Ze deed het zelf weer heel goed: scherp, intelligent, goed geinformeerd, empatisch. Maar het was een hoorspel. De kandidaat verscheen vooral als schaduw. Ik zou het ook niet droog houden.