Dead man walking
27 JAN 08
Het probleem met Rudy Giuliani is dat hij hier niet zo goed in het landschap past. Florida riekt natuurlijk naar New York; zoals Eskimo’s hun ouderen op een ijsschots zetten, gaan de bejaarde New Yorkers op het vliegtuig naar de Sunshine State. Ze houden hier wel hun snerpend accent, maar passen zich verder aan (witte schoenen, gele en roze polo’s, rare petjes). Maar Giuliani doet daar niet aan. Hij is het soort man dat geen vrijetijdskleding heeft. Je zit ze wel eens fietsen op een waddeneiland; de hele afdeling Factuurcontrole is een dagje uit en de chef is mee: korte broek en daaronder nare witte benen, zwarte sokken en zwarte gepoetste sschoenen. De arme schat heeft niet anders. Dus staat Rudy, ongemakkelijk grijnzend, in een zwart pak onder een palmboom. Nog kort geleden was hij de Enige Echte Hoop van de Republikeinse Partij. Hij heeft een tijdje aangemodderd in New Hampshire, maar naarmate hij daar meer was en meer geld uitgaf aan spotjes, begonnen ze hem vervelender te vinden Hij besloot tot een subtropische strategie en de vroege staten te laten schieten. Florida werd zijn burcht. Terwijl zijn concurrenten zich doodvochten in Iowa, New Hampshire, Nevada en South Carolina, ging hij hier de tennisclubs en golfterreinen af. Na een glorieuze overwinning hier zou hij dan op 5 februari de 22 staten van Tsunami Tuesday overnemen. Dat was het idee. Maar zoals het gaat met opa en oma die naar Florida zijn vertrokken, die worden snel een beetje vergeten. En hier kijken ze ook tv, veel zelfs, en daar zagen ze voortdutrend McCain, Romney en Huckabee, en moeten de indruk hebben gekregen dat Rudy niet meer serieus meedeed. We zagen Rudy vandaag in een surfshop een praatje houden, voor nog heel wat mensen. Het was weer schokkend slecht georganiseerd (geen multibox, dus dan weet u het wel) en het is niet zijn umfelt. Kunt u zich Rudy Giuliani op een surfplank voorstellen? In een zwembroek? Hij heeft wel zijn praatje aangepast. Het is ietsje minder bloed-zweet-en-tranen; hij belooft gelukkig niet meer zoveel andere landen aan te vallen; misschien vinden inmiddels ook Republikeinse kiezers dat niet zo’n goed idee. Hij wil wel een “historische” belastingverlaging, en tegelijk tien legerdivisies erbij, een nieuwe lange-afstandsbommenwerper, uitbreiding van de marine, een bemande missie naar Mars, een nieuw federaal fonds om mensen die een strandvilla in een orkaangebied hebben gebouwd, schadeloos te stellen als de villa in zee verdwijnt; (populair idee hier in Florida, maar wat denken ze er New Mexico van, en het klinkt wat socialistisch: waarom dan ook niet meteen een federaal fonds voor ziektekosten? Waarom zoveel compassie met eigenaren van onroerend goed, en zo genadeloos voor arme mensen met kanker?) Al met al: als u denkt dat Bush de zaak financieel uit de hand liet lopen: you ain’t seen nothing yet! Samenvattend: een kort snijdend praatje, met bittere humor, grimmig, veel terreurdreiging en donkere wolken, ik-weet-wat-het-is, het-leven-is-geen-lolletje, en anders-krijg-je-straks-Hillary. We gingen geslagen weer de straat op. Goed. Volgens de peilingen (en die hebben niet altijd gelijk) is het afgelopen met Rudy. Het zal geschiedenis ingaan als een van de meest treurig mislukte politieke campagnes.