Hillary's last stand
10 FEB 08
Gisteravond na alle omzwervingen hier weer eens met mijn Merel naar een leuk feestje en feestelijk uit eten geweest. Alle mannen die ik op het feestje sprak (bijna allemaal advocaten) hadden zich tot Obama bekeerd en vertelden verhalen over geharde Republikeinen op hun kantoor die nu ook “om” waren. Gegeten met twee hier bijzonder succesvolle Nederlandse zakenvrouwen; één van hen was altijd helemaal voor Hillary, heeft zich nu bedacht, en zou Obama steunen: inspiratie boven ervaring. Daar staat tegenover dat het frisse meisje dat ons bediende een twee minuten lange overtuigende lofzang op Hillary hield, en de zwarte dame die naast ons in de Metro zat ook voor Hillary was. Als opiniepeiling is dit niets waard, dat weet ik ook wel, maar het valt mij op hoe opvallend open en gretig Amerikanen over hun politieke voorkeur praten. Wat wel iets zegt: op de goksite Intrade noteert Obama nu 44,8, McCain 33,4 en Hillary niet meer dan 21,8. Gisteren heeft Obama weer links en rechts gewonnen (Louisiana, Nebraska, de staat Washington, en de Amerikaanse Maagden Eilanden), zonder dat Hillary serieus weerstand bood, en de komende weken gaat hij nog meer winnen (Maine, Virginia, Maryland en Washington D.C). Qua gedelegeerden, geld, momentum en positive media-aandacht gaat hij zonnige weken tegemoet. De volgende echte confrontatie gaat weer komen op 4 maart, als Texas en Ohio hun voorverkiezing houden, en op 22 april Pennsylvania. In die drie staten zou Hillary’s last stand moeten zijn, waar ze Obama overtuigend moet verslaan. En ze staat er daar goed voor: veel latino’s, veel laag opgeleiden, veel blue-collar workers. Wist u dat: De beroemdste Amerikaanse “last stand” was 1876, bij Little Bighorn (Montana), waar de overmoedige luit-kolonel Custer in het defensief werd gedrukt door een overmacht van Sioux en Cheyenne indianen. Zijn laatste positie was aan de rand van een ravijn. Custer en 267 van zijn soldaten en verkenners werden gedood.