Rudy Bouma - U2
23 MRT 09
Op 20 en 21 juli is U2 in Nederland voor twee concerten in de Amsterdam Arena. In maart bezocht NOVA de band. Lees hier het verslag van verslaggever Rudy Bouma.
Een - voor Nederland - exclusief interview met U2: je krijgt het niet iedere dag aangeboden. Twintig minuten met Bono en bassist Adam Clayton. Idem met drummer Larry Mullen jr. en gitarist The Edge.
Het is vele jaren geleden dat de band zo’n uitgebreid interview aan de Nederlandse televisie gaf. Maar al die jaren heeft NOVA-redacteur Hans Kema aangedrongen bij de platenmaatschappij, en de aanhouder wint.
U2 is al 33 jaar – in dezelfde samenstelling - bij elkaar, een unicum in de rockwereld. Hun 12de cd ‘No line on the horizon’ was onlangs in een dag platinum en de twee concerten in de Amsterdam Arena in juli waren in tien minuten uitverkocht.
Politiek geweten
Maar belangrijker: U2 geldt als het politieke geweten van de rockmuziek. Zanger Bono strijdt met zijn organisaties DATA (Debt, AIDS, Trade, Africa), ONE en product Red tegen AIDS en voor het kwijtschulden van in Afrika. Drie keer werd hij genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede. Maar er is ook kritiek. Alle ontwikkelingshulp zou Afrika corrumperen en afhankelijk maken. En waarom heeft een rockster meer invloed dan Afrikaanse leiders?
Alle reden voor een interview.
Fez
Er is een complicatie: het interview moet drie dagen later plaatsvinden in de Marokkaanse koningsstad Fez waar de band de videoclip voor hun single ‘Magnificent’ opneemt. U2 heeft een band met Fez: ook de clip van ‘Mysterious Ways’ werd er begin jaren negentig opgenomen, Anton Corbijn fotografeerde er de cover van hun toenmalige cd ‘Achtung Baby’, en verschillende nummers van het nieuwe album werden er gecomponeerd.
NOVA-journalisten weigeren - vanwege hun journalistieke onafhankelijkheid - reizen te laten betalen door de platenmaatschappij, in tegenstelling tot de meeste andere interviewers. Het gaat ons dus tickets en hotels kosten. Na wikken en wegen hakt de hoofdredactie de knoop door. U2 is journalistiek relevant en het is een buitenkans die we niet kunnen laten schieten.
Na drie vluchten arriveren we donderdagnacht in de eeuwenoude stad. De volgende ochtend lopen Hans (een wandelende U2-encyclopedie) en ik door onze vragenlijst. We schrappen zeker de helft van onze vragen. In het interview zal blijken dat van de overgebleven vragen ook weer een derde noodgedwongen sneuvelt.
Nerveus
Het middaguur. Ik werp een jaloerse blik op het prachtige hotel waar de band en alle buitenlandse journalisten verblijven, die zich wel laten fêteren door de platenmaatschappij. Nu blijkt dat we al vrij snel aan de beurt zullen zijn voor onze interview. Enigszins nerveus staar ik nog een uur wezenloos naar mijn vragenlijst en prikken we een salade weg op het terras. Naast ons wordt driftig met tafeltjes geschoven. We kijken verbaasd op naar onze nieuwe buren: Bono, Adam Clayton, Larry Mullen en the Edge.
Inspectie
Tijd om de set te inspecteren. Ik wil een afwijkende camera-setting, met de tweede camera ook op de artiesten in plaats van op mezelf. De Britse ploeg blijkt een stel klungels die eeuwen nodig lijken te hebben voor het bouwen van een nieuwe interviewsetting.
Als Larry en the Edge arriveren blijkt het geluid nog niet te werken. De U2-assistent raakt behoorlijk in de stress. Larry en Edge worden weer afgevoerd naar een Zweeds radio-interviewer die er wel helemaal klaar voor is.
Naief?
Wij wachten weer een uurtje en mogen dan plotsklaps naar de suite van Bono en Adam Clayton. De twee blijken sympathieke lui die ondanks de gestresste entourage de tijd voor ons nemen. Ik check bij Bono het verhaal dat mijn oom altijd over hem op verjaardagen vertelt: meer dan 20 jaar geleden zaten ze tijdens een vlucht naar de VS naast elkaar in de business class. Mijn oom vroeg de man die naast hem zat wat hij voor werk deed waarop hij antwoordde dat hij zanger in een band genaamd U2 was. Waarop mijn naïeve oom vroeg of hij daar wel van kon leven.
Kredietcrisis
Het gesprek loopt lekker. Onze onrust dat Bono alleen over zijn nieuwe cd zou willen praten of dat Adam zich tekort gedaan zou tonen vanwege onze politieke- en maatschappelijke vragen blijkt onterecht. Bono wijdt uit over de kredietcrisis, ontwikkelingshulp en geeft Balkenende wat advies. Als de twintig minuten voorbij zijn complimenteert hij me over ‘the great conversation’…..of zou hij dat bij alle interviewers doen?
Het gesprek – 3 uur na de mislukte eerste poging - met Larry en the Edge verloopt stroever. De heren hebben een lange dag van clipopnamen en interviews achter de rug. Ik sta te wankelen op een platform dat de camera’s doet trillen bij iedere beweging. Maar de heren vertellen ruim voldoende om een goed NOVA-verslag te kunnen maken.
Uitblazen
’s Avonds blazen we uit in downtown Fez. We dineren met een Amerikaans stel dat ik vorig jaar op vakantie in Marrakech heb ontmoet. Ze runnen na jarenlange restauratie een prachtige ‘riad’ in de medina van Fez, een exclusieve bed-and-breakfast met 5 suites. M’n kennissen vertellen hoe ze de avond ervoor in een restaurant tijdens een verjaardagsetentje ook ineens de bandleden zagen aanschuiven. De verrukte U2-fans kregen zelfs een glaasje champagne aangeboden van de band. De rest van de bezoekers, Marokkanen, hadden geen enkel idee wie de Westerse bezoekers waren. U2? Nooit van gehoord…
Witte lakens
De volgende dag maak ik zelf straatshots in de oude stad. Na een paar uur marktkoopmannen, kippenslachters, leerlooiers en te zwaar bepakte ezeltjes gefilmd te hebben, zien we hoe een steeg helemaal is ‘ingepakt’ met witte lakens: we zijn onverwacht op de allerlaatste opnamen van de videoclip van U2’s ‘Magnificent’ gestuit. De 'overvallen' clipregisseur verklapt ons de clou van de clip en ik kan vanaf een dak nog net het filmen van het laatste ‘insertshot’ vastleggen.
Dat mag gevierd met een kameelburger!
Naar boven