De zoveelste crisis in het Midden-Oosten
18 JUL 06
Het nieuws staat dezer dagen volledig in het teken van de crisis in het Midden-Oosten, de zoveelste crisis, want het gebied is eigenlijk al sinds de stichting van de staat Israël in 1948 één van de ernstigste crisishaarden van de wereld.
Door de niet of nauwelijks met elkaar te verzoenen gebiedsaanspraken van Israëliërs en Palestijnen, door het gewonde verleden van beide bevolkingsgroepen, door de onderliggende tegenstellingen tussen oost en west, tussen arm en rijk en tussen islam en christendom/jodendom is er ook geen zicht op een echte oplossing voor de permanente crisis in het Midden-Oosten.
Waarom voor de huidige crisis dan ineens zoveel aandacht? Ook NOVA heeft, vakantie of niet, extra mensen naar het strijdtoneel gestuurd en onze eigen redactie-expert waar het gaat om dit hardnekkige conflict, Jan Eikelboom, hoeft voorlopig niet aan vakantie te denken. Het is te simpel de grote aandacht voor de zoveelste crisis in het Midden-Oosten af te doen als een gemakkelijke oplossing voor de - vaak nieuwsarme - vakantietijd. Uiteindelijk is het Joods-Palestijnse conflict de brandende lucifer bij het kruidvat van de belangrijkste spanningen die de wereldvrede bedreigen. Dat was het vaker, maar is het nu misschien wel meer dan ooit.
Om te beginnen is de haat in de moslimwereld tegen Amerika en zijn 'zionistische vazal' Israël door het Amerikaanse ingrijpen in Irak en Afghanistan en door de wereldwijde oorlog tegen het terrorisme (lees: moslimterrorisme) de afgelopen jaren krachtig verbreid en in intensiteit toegenomen. De harde aanpak door het militair oppermachtige Israël van de Palestijnen en het met superieur militair geweld afstraffen van elke Palestijnse (zelfmoord)aanslag op Israëlische burgers kreeg geen kritiek van de Amerikaanse president Bush , omdat deze aanpak immers paste in diens wereldwijde strijd tegen het terrorisme. Mede daardoor verzandden nieuwe diplomatieke pogingen om een vreedzaam naast elkaar laten bestaan van een Joodse en een Palestijnse staat. Maar het Palestijnse verzet, aangewakkerd door Iran en Syrië en gefinancierd met Arabische oliedollars, blijkt moeilijk uit te roeien. De keuze door het geteisterde Palestijnse volk van de terreurgroep Hamas als regeringspartij was daarvan het bewijs.
En nu is de vlam weer in de pan geslagen, doordat militante groepen in de Gazastrook en in Libanon Israëlische militairen gevangen namen en de nog betrekkelijk nieuwe en onervaren regering in Jeruzalem daar met beschietingen en bombardementen op reageerde; met goedkeuring uiteraard van de regering-Bush, die Hezbollah en Hamas op zijn lijst van terroristische organisaties heeft staan. De zoveelste crisis dus binnen wat je met recht en reden intussen een permanente crisis kunt noemen.
Het leidt behalve tot extra verslaggeving vanuit het geplaagde gebied wat NOVA betreft ook tot veelvuldige duidingen, analyses en discussies in de studio. Want al zijn de oude aanspraken van Joden en Palestijnen op dezelfde gebieden al uitputtend besproken en al wordt die discussie nog altijd bepaald en gecompliceerd door de nazi-misdaden van Hitlers Duitsland in de Tweede Wereldoorlog, er zijn toch verschuivingen en veranderingen in het permanente dispuut over de permanente crisis in het Midden-Oosten. Naarmate de herinneringen aan de Holocaust meer en meer 'gewoon' geschiedenis worden, lijkt bijvoorbeeld ook de - lang bijna vanzelfsprekende - steun van de Nederlandse bevolking aan Israël minder te zijn geworden.
Bovendien hoeft de Nederlandse buitenlandse politiek dankzij de Brusselse EU-uitweg van het gezamenlijke standpunt niet meer zo nadrukkelijk en uitgesproken te kiezen - met alle binnenlandse partijpolitieke twisten van dien - tussen Amerika-Israël enerzijds en Palestijnen-Arabische wereld (olie!!) anderzijds. De klassieke dominee en de al even klassieke koopman in het Nederlandse buitenlandse beleid kunnen elkaar dankzij EU-buitenlandcoördinator Solana zo een beetje ontzien.
En dat komt extra goed uit nu Nederland door de immigratie van honderdduizenden moslims niet langer een staat is met alleen maar joods/christelijke wortels. De nieuwe werkelijkheid is dat de snel groeiende groep moslims in ons land bijna per definitie tegen Israël is en de kant van de Palestijnen kiest. De crisis in het Midden-Oosten is - nog afgezien van de olievelden daar en de energiebehoeften hier - niet langer louter buitenlands meer, maar legt ook de nieuwe verdeeldheid bloot in de Nederlandse multiculturele samenleving anno 2006. Redenen genoeg dus ook voor NOVA het nieuws uit het Midden-Oosten op de voet te volgen, want het is bedreigend voor wereldvrede én nationale vrede.