Terug in Nederland ploegen we door antiquariaten en boekenwinkels en zoeken we naar het boek dat onomstotelijk het bestaan van Atlantis zal bevestigen.
Maar al snel stellen we vast dat vanaf het midden van de vorige eeuw intellektuelen van allerlei slag, van geologen tot aan lieden uit de grenswetenschappen, zich op het thema hebben gestort alsof het ontdekken van Atlantis niet op een ontdekkingsdrang a la Schliemann terug te voeren is; nee het vinden van Atlantis zou ook ons huidige leven kunnen verbeteren, de technologische verworvenheden met overeenkomstige lifestyles op nieuwe metafysische pijlers neerplanten.
Want de Atlantiers hadden een veelomvattende technologische kennis-we zullen hier ook de theorie, dat Atlantis door buitenaardse wezens werd gekoloniseerd , de revue laten passeren - b.v. de theorie van de energiestromen, die gebundeld door kristallen, voorwerpen konden doen bewegen en een hoogontwikkeld sociaal begrip, welke zich in hun staatsinrichting weerspiegelde. De Atlantiers waren natuurlijk vredelievend of waren ze toch krijgers, die vele landen en mischien ook wel het oude Egypte bezet hadden.
Na al dit gestudeer op de verschillendste theoriën konden we ons niet aan de indruk onttrekken dat Udo Jürgens weer eens gelijk had, "Atlantis sind wir", want mythologischer kon men niet omspringen met de zwakte van het mensengeslacht. Zo was het dan ook niet raar dat in de tijd van het Duitse nationaal-socialisme naast de Wagneriaanse ook de Atlantische "heilstheorie" interpretatoren vond. Het typisch menselijke trekje om door theorie, visie het ongerijmde in de realiteit te verklaren of anders te formuleren was met Atlantis makkelijk te verbeelden. Men kon er alles bij betrekken, wat op bepaalde tijdstippen zeer van pas kwam.
En zo blijft de kwestie of Atlantis nu in de Aegeische Zee of in de Atlantische Oceaan ligt alleen een vraag over de plek en niet een verklaring die ons veel belangrijker lijkt dan het zoeken van zeebiologen naar onvervulde wensdromen.
Het enige wat ons na deze speurtocht door de boeken nog rest is de muziek. En ook hier hetzelfde fenomeen: waren het echter de pre-columbiaanse, de oud-griekse of de oud-egyptische melodiën, het muziekwetenschappelijke Atlantis leek ook hier de boeken te vullen met theoriën en fabels.
Alles was zo oud,10.000 jaar voor Christus, de partituren vergeeld of verbrand. De farao's hadden alleen hun hiërogliefen achtergelaten en de Indianen in Midden-Amerika hadden door de komst van de Spaanse overheersers weinig eigens, authentieks kunnen bewaren voor de moderne tijd.
Als de Indianen echt de nakomelingen van de Atlantiers zouden zijn dan zijn ook de indianen kolonialisten en daardoor niet veel minder waard dan de "Conquistadores".
Kultuur-politiek gezien mag de Atlantische theorie niet kloppen.
Waar gaan we naar toe als de wereld geen oerbevolking meer heeft en iedere bevolkingsgroep of met UFO's of met schepen een nieuw land, een nieuw Atlantis voor zich zelf ontdekt?
Het is prachtig eigen filosofietjes te formuleren maar hoe vervormen stellingen de realiteit? Theses zijn ook altijd door de middelmatige moraal van de tijdgeest gebruikt, om macht uit te oefenen op mensen met alternatieve ideeën.
Het uitgebalanceerd en bekabeld wereldbeeld van de moderne tijd jaagt Atlantis naar de wereld der verhalenvertellers of dromerige heremieten.
Zo wordt het zinne-en spinneweefsel van de wedergeboorte van Atlantis aan eenieder overgelaten. In het Internet-web vinden we over Atlantis 4000 files, van virtuele realiteit tot en met de sexmaniak.
Wij kijken naar buiten, luisteren naar Donavan's kreet "Hey Atlantis" en programmeerden SUPPLEMENT.
?