De bouw van de Amsterdamse Pijp

Het eerste bouwplan voor de Pijp was ruim van opzet en met grote villa's.

Het gebied waar nu de Pijp ligt -ten zuiden van de oude stad- was aan het begin van de negentiende eeuw nauwelijks bebouwd. Hier en daar lagen wat boerderijen en langs de Zaagmolensloot -de huidige Albert Cuypstraat- was de houtindustrie gevestigd.

De Pijp of ‘Plan YY’, de naam waarmee het gebied aanvankelijk werd aangeduid, kwam voor het eerst voor op het uitbreidingsplan van Van Niftrik uit 1866. Dit plan was ruim van opzet: met veel groen, grote villa’s en een treinstation op de plaats waar nu het Sarphatipark is. 

Er werd echter in de gemeente forse kritiek geleverd op het plan van Van Niftrik. Ir. J. Kalff, directeur van de Dienst der Publieke Werken, ontwierp een nieuw uitbreidingsplan dat veel pragmatischer van opzet was. Geen stervormige stratenpatronen meer, maar lange rechte banen die doorgaans de bestaande paden en sloten volgden. Rond 1870 begon men met de bouw. 

Omdat de bouw uitbesteed werd aan particulieren die zoveel mogelijk munt wilden slaan uit de nieuwbouw werden grote delen van de nieuwe wijk uit de grond gestampt. Een deel van de wijk werd volgebouwd met smalle diepe huizen, meestal drie of vier verdiepingen hoog, verdeeld in voor- en achterwoningen.  Hoe beroerd de kwaliteit van de huizen was, blijkt wel uit het feit dat een groot aantal al tijdens of vlak na de bouw instortte. 
 
 
Meer info:

- D‘Ailly, A.E. (1929), Historische Gids van Amsterdam, uitgeverij Allert de Lange.

- Heijdra, Ton (1994), Het Sarphatipark: een oase van rust. Uitgeverij René de Milliano

De eerste oploskoffie

1962 - Op de Huishoudbeurs introduceert Nescafé de eerste instant koffie.

Gerelateerde artikelen


Ondertussen in de...

Nieuwe tijd
Nieuwe tijd
1960-heden
Nederland barst haast van de welvaart maar er is veel onvrede en de zuilen wankelen...