Het is een keuken waar allerlei culturen bij elkaar samenkwamen, maar sterk aan hun eigen identiteit bleven vasthouden.

Door de eeuwen heen zijn er verschillende bevolkingsgroepen naar Suriname getrokken of gebracht. Die brachten allemaal hun eigen kooktradities en eetculturen mee:

- De inheemse bevolking van Suriname leefde van wat het land te bieden had: cassave (knollen), vis, wild.
- Europese avonturiers, slavenhandelaars en planters uit Nederland, Engeland, Spanje en Portugal kwamen vanaf het midden van de 16e eeuw naar Suriname.
- West-Afrikanen werden als slaven naar Suriname verscheept
- na de afschaffing van de slavernij in 1863 kwamen Hindoestaanse, Javaanse en Chinese -contractarbeiders naar Surinamers om op de plantages te werken.
- Nu nog is suriname een immigratieland er komen nu nog veel mensen uit China, Brazilie 

Elke bevolkingsgroep nam zijn eigen tradities mee. Alle lekkere dingen die ze van thuis kenden wilden ze in Suriname ook maken. Alleen waren niet alle ingrediënten voorhanden in de Suriname. Deze werden vervangen door ingrediënten die wèl in Suriname voorkwamen.
 
Bij veel gerechten zijn de roots duidelijk zichtbaar/ proefbaar. Javaanse gerechten hebben een typische Indische inslag, hindoestaanse gerechten zijn onmiskenbaar Indiaas.

De verschillende bevolkingsgroepen in Suriname hebben ook gewoonten en ingrediënten uit elkaars eetcultuur overgenomen. Zo is de Surinaamse moksi alesie duidelijk afgeleid van Paella.

Waarschijnlijk hebben de Creoolse slaven dit van hun meesters geleerd. Het is een rijstgerecht met kip, safraan en gamba’s. De moksi alesi – letterlijk vertaald gemixt rijst – is in suriname een populair rijstgerecht, alleen mochten de slaven het niet maken van grote luxe gamba’s. Zij moesten het doen met gezouten varkensstaarten en kleine gedroogde garnalen.

Meer info:
- SwamiPersaud, Arun en Rajjab, Faisel (2005), De avontuurlijke Surinaamse keuken, Trichis Publishing BV
- http://www.surinaamsekeuken.com/