Koffie komt oorspronkelijk uit Ethiopië waar de koffieplant in het wild groeide. Vanuit daar werden koffiebonen meegenomen naar de Arabische wereld. Die koffie smaakte toen wel heel anders dan nu. De koffie werd gebrouwen door de hele bes (het vruchtvlees èn de pit) te koken, zodat er een heel zoet drankje ontstond; een soort warme cola.

In de Arabische wereld was koffie in de 16e eeuw volksdrank nummer één. In de vele koffiehuizen werd over religie en politiek gesproken. Via Jemen kwam koffie in 1540 in Turkije terecht.

Europese reizigers kwamen eind 16e eeuw in contact met het exotische drankje, maar zij zagen er  niet direct een handelsartikel in. Pas in 1661 kwam de eerste koffie met de VOC-retourvloot in Nederland aan.

Vanaf 1690 werd koffie zo populair in Nederland, dat de VOC zelf koffie wilde gaan verbouwen, zodat ze het niet meer hoeven te importeren uit de Arabische landen.
Rond 1700 begon de VOC met de koffieteelt  op het Indonesische eiland Java. In 1711 werd de eerste partij koffie vanuit Batavia naar Nederland verscheept.
En in de 18e eeuw begint de WIC ook met het telen van koffie, in Suriname. In 1723 werd de eerste partij Surinaamse koffie naar Nederland verscheept.

In Nederland werd het exotische  –en dan nog- exclusieve drankje aan het einde van de zeventiende eeuw slechts door een handjevol mensen uit de gegoede burgerij gedronken. Vanaf begin achttiende eeuw werd de drank steeds populairder en kwamen overal koffiehuizen op. Koffie werd steeds goedkoper, zodat niet alleen de elite maar de hele bevolking koffie ging drinken. Vanaf 1750 werd het volksdrank nummer één (het verstootte bier van de eerste plaats) en die positie heeft koffie eigenlijk nog steeds.

Meer info:
- Reinders, Pim en Wijsenbeek, Thera (1994), Koffie in Nederland: vier eeuwen cultuurgeschiedenis, Zutphen: Walburg Pers.