Het nobelst was de dans die aan koninklijk schreiden deed denken en het meest platvloers was de dans met vrolijke hopjes.

Op het platteland was men veel vrijer in het fysieke contact tussen mannen en vrouwen. In de hogere kringen waren er strenge regels en hielden dansmeesters alles scherp in de gaten. Dansavonden waren namelijk tegelijkertijd dé gelegenheid voor jongens en meisjes om elkaar te ontmoeten.  Er werd streng op toegezien op welke manier jongens en meisjes elkaar ontmoetten. In de dans moesten ze verfijnde manieren aan de dag leggen en het was niet de bedoeling dat je te lang bij één partner bleef of te dichtbij kwam.

Drie dansen waren zeer populair aan het begin van de negentiende eeuw.

1. De Weense wals.
In de ogen van nu een beetje tuttig, maar toen deze dans eind achttiende eeuw populair was, werd die als ronduit schokkend ervaren. Het was ongehoord dat een man en een vrouw  zo dicht bij elkaar stonden, elkaar zo lang vasthielden en zulke slepende pasjes maakten. In Wenen werden er zelfs mensen voor gearresteerd! Met de Weense wals braken nieuwe tijden aan; een tijd waarin de burgerij en niet de adel het voor het zeggen zouden krijgen.

2. De Polka.
Een vrolijke dans die als exotisch werd ervaren omdat hij uit Oost-Europa stamde. Nette mensen mochten niet al te veel hopsen en dus hebben Franse dansmeesters de passen geschikt gemaakt voor de West-Europese balzalen. 

3. De Contredanse.
De naam zegt het eigenlijk al: de partners stonden tegenover elkaar. Deze manier van dansen werd aan het einde van de zeventiende eeuw populair en bleef dat tot in de tijd van Ron’s voorouder.

Meer info:
- Brummel, Klazien (2004), Holland danst! Danscultuur in de twintigste eeuw. Zutphen: Walburg pers
- http://www.plaisircourtois.nl/