Geen stad of dorp of het lijkt zich te willen profileren met een eigen versie van deze architectonische nachtmerrie.

Gevolg is het ontstaan van rommelige zones aan de rand van steden en dorpen met, rij aan rij, bedrijven in platte doosgebouwen en omgeven door hekwerken.

Overdekte winkelscentra verdienen niet altijd een schoonheidsprijs. In 1953 kreeg Nederland zijn eerste winkelboulevard, de Rotterdamse Lijnbaan. Hij werd door Van den Broek en Bakema ontworpen als een ‘openbare huiskamer’, met bloembakken, bomen, banken, kiosken en een speciale bestrating.

Ook nieuw: een winkelcentrum met een autovrij voetgangersgebied als ontmoetingsplek in het hartje van de stad.

Dat was niet slecht gezien. Winkelen is inmiddels zelfs uitgegroeid tot funshopping. Toen in de jaren zestig de levensstandaard steeg, schoot dit soort winkelcentra als paddestoelen uit de grond.

Door ze te overkappen, vormen ze een eenheid en beschermen de bezoeker bovendien tegen het grillige klimaat.

De scheiding in functies winkels en woonhuizen apart, geen bewoners meer boven de zaak heeft ook negatieve effecten gehad, zoals vandalisme en een gevoel van onveiligheid na sluitingstijd.

Op de foto boven het luxueuze winkelcentrum Heuvel Galerie in Eindhoven, geopend in 1992.