Met de komst van het christendom kregen veel heidense natuurfeesten een religieus karakter. De kerk begreep hoe belangrijk deze oude gebruiken voor de mensen waren, kon er eenvoudig niet omheen en maakte daarom de rituelen tot onderdeel van het kerkelijk leven.

De kerstboom bijvoorbeeld heeft niets met het kerstverhaal, maar alles met de levensboom van de oude Germanen te maken. Ook het versieren met hulsttakjes (de boom die geluk bracht) en het branden van kaarsen (het afweren van gevaar en geesten) hebben een voor-christelijke oorsprong.

Vanouds was Pasen het lentefeest ter ere van de zon. De kerk maakte er het feest van de opstanding van. Nog steeds echter kent Pasen het ei het symbool van vruchtbaarheid en ontkiemend leven en de (paas)haas, die als geen ander dier in staat is om zich voort te planten.

Van alle feesten zijn Kerstmis en Pasen de belangrijkste traditionele feesten. We versieren onze kerstboom, we eten ons kerstdiner, we verven paaseieren, we zoeken en eten eieren.

Maar voor veel Nederlanders heeft de religieuze boodschap nog maar weinig betekenis. Het Driekoningenfeest werd vroeger uitbundig gevierd, zoals hierboven op het schilderij van Jan Steen te zien is.