De plattelandsbevolking leefde verhoudingsgewijs geïsoleerd en volgde vaak pas (veel) later de steedse mode en dan meestal nog alleen voorzover ze praktisch was of als statussymbool kon dienen.

De boerinnen uit de 16de eeuw stonden met hun kleding nog dicht bij de Middeleeuwen. Hun hoofddeksel bestond uit een tot muts gevouwen doek die in sommige streekdrachten deed denken aan de hoornmuts van de adel uit de 15de eeuw.

Een onbekende meester schilderde in de tweede helft van de 16de eeuw een aantal vrouwen in klederdracht, elk met een plaatselijk product. Voor deze boerin uit het Noord-Hollandse Hoogwoud was dat kaas.