Romeinen in de lage landen

De Romeinen beschouwden de Kelten en Germanen in Noord-Europa als ongeciviliseerde barbaren.
Romeins badhuis.
[klik voor vergroting]
Toen Julius Caesar tussen 58 en 49 v.Chr. begon met de verovering van West-Europa, had hij contact met de Menapiërs in Zeeland en de Eburonen tussen Maas en Rijn. Beide groepen werden na een opstand in 54 v.Chr. uitgeroeid en vervangen door de Ubiërs.

Pas nadat keizer Claudius omstreeks het jaar 50 had besloten de Oude Rijn tot noordgrens van het rijk te maken, begon de romanisering van het gebied ten zuiden ervan. Hij en zijn opvolgers gaven delen van de bevolking het Romeinse burgerrecht, verbeterden de wegen, legden steden aan en ontgonnen gronden waarop ze boerenbedrijven vestigden.

De eerste, min of meer permanente vestiging was het Oppidum Batavorum, het huidige Nijmegen. In de 3de eeuw waren de grenzen van het Romeinse Rijk in het westen dermate verzwakt dat Germaanse stammen die zich Franken noemden de macht konden overnemen.

Op de tekening een Romeins badhuis uit deze periode.

Ook te zien: bronzen portretkop van Marcus Ulpius Trajanus, keizer van het Romeinse Rijk tussen 98 en 117 en stichter van de Romeinse vestigingen in Xanten en Nijmegen.

Bronzen portretkop van Marcus Ulpius Trajanus, keizer van het Romeinse Rijk tussen 98 en 117 en stichter van de Romeinse vestigingen in Xanten en Nijmegen.
[klik voor vergroting]

toevluchtshaven

1915 - Ongeveer 3000 ontsnapte Russische krijgsgevangenen, deserteurs en gevluchte burgers vestigen zich in Schiedam en Rotterdam. Na de revolutie van 1917 draagt de Russische overheid niet langer bij aan hun onderhoud. Veel Russen raken betrokken bij criminele activiteiten. In 1919 worden zij in Rotterdam op drie schepen gezet en naar Danzig gebracht.