Landbouw betekende kort na de oorlog vooral voedsel en daarvoor moest alles wijken.

Schaalvergroting en mechanisatie waren de kreten waarvoor het land op de schop moest en honderduizenden keuterboertjes een andere kostwinning moesten zoeken.

In de jaren zestig werden honderdduizenden hectare land ‘heringericht’. Economisch gezien was deze ruilverkaveling met een jaarlijkse investering van 600 miljoen te verdedigen, maar voor de natuur was de ingreep een ramp.

Binnen een aantal jaren verloor het landschap veel van zijn oorspronkelijke diversiteit.

Op de beide kaarten is de gemeente Staphorst vóór en na de ruilverkaveling te zien als een extreem voorbeeld van versnippering. Het aantal percelen is van 13.000 teruggebracht tot ongeveer 1.900.