Een kwart van de afgestudeerden komt uiteindelijk terecht in een sociaal-geneeskundig beroep in de jeugdgezondheidszorg, bij de GG&GD of een thuiszorgorganisatie, als bedrijfs- of verzekeringsarts of als inspecteur, medisch adviseur of beleidsmedewerker in de gezondheidszorg.

Bij de sociale geneeskunde staat niet het genezen van patiënten voorop. Doel is meestal te onderzoeken hoe zaken als werkomstandigheden, vergrijzing en andere maatschappelijke factoren de volksgezondheid beïnvloed kunnen worden en wat kan worden gedaan om de negatieve gevolgen te voorkomen of te bestrijden.

Op de foto: mannenzaal van het Sint-Jozefziekenhuis te Kerkrade, begin 20ste eeuw.