Het uitbreken van de pest zorgde voor hysterische taferelen. Sommigen vluchtten de stad uit; anderen sloten zich op in hun huizen, stopten alle kieren dicht om de pestlucht buiten de deur te houden en brandden kruiden om de quade dampen geen kans te geven.

Een kleine groep was in de veronderstelling dat de pest een straf Gods was. Zij trokken van stad naar stad, zichzelf geselend en de bevolking oproepend haar zonden te belijden en vergiffenis te vragen. Ze zongen teksten als ‘Wij willen boeten, vluchten voor de gloeiende hel. Lucifer is een slechte maat. Wie hij te pakken krijgt, dompelt hij in pek. Daarom vluchten wij, voordat hij ons pakt’.

 

Op de 14de-eeuwse afbeelding zijn dergelijke geselaars te zien.