In de tijd van Emilie Henriëtte Adèle barones van Tuyll van Serooskerken kwamen steeds meer Hollandse vrouwen naar Indië. In tegenstelling tot de vrouwen die hen in de negentiende eeuw voorgingen, wilden zij niet langer Europese kleding dragen, die was eigenlijk veel te warm voor het tropische klimaat. Veel Hollandse en Indische vrouwen droegen liever luchtige kleren, geïnspireerd op de traditionele inheemse kleding. Ze gaven er wel een heel eigen draai aan.

Traditioneel is de stof die wordt gebruikt voor sarongs donker van kleur: bruin, okergeel en indigo. De kleuren en patronen gaven de herkomst en status van de drager aan. Maar de sarongs die de Hollandse vrouwen droegen, kenmerkten zich juist door Europese motieven, zoals boeketten, hartjes en engeltjes. Er zijn zelfs stoffen bekend met afbeeldingen van Roodkapje! De gebruikte kleuren waren ook veel lichter. Deze typische stoffen werden batik Belanda genoemd, Hollandse batik.

De batik Belanda was zeer populair onder de Hollandse vrouwen uit de hogere kringen. De stoffen waren van hoge kwaliteit en de batik werd gecreëerd door vrouwen uit de Indo-Europese middenklasse. Sommigen signeerden zelfs hun werk, zoals mevrouw Van Zuylen.

Meer info:
- Raadt-Apell, M.J. de (1980), De batikkerij Van Zuylen te Pekalongan. Zutphen: Uitgeverij Terra
- Veldhuisen, Harmen C. e.a. (1993), Batik Belanda 1840-1940. Dutch influence in batik from Java: history and stories. Jakarta: Gaya Favorit press
- Wassing, Amy (2000), Roodkapje in batik. Van batik Belanda tot batik Hokokai (1870-1945). Hilversum: Verloren
- Dartel, Daan van (2005), Collectors Collected. Exploring Dutch colonial culture through the study of batik. Amsterdam: KIT Publishers
- http://www.museumserver.nl/museumkrant/editie42/index2.htm