Voor reizen had je geld en vrije tijd nodig en maar weinig mensen beschikten daarover aan het begin van de twintigste eeuw. Reizen was exclusief en een voorrecht van de welgestelden.

In de achttiende eeuw was het gebruikelijk onder jonge aristocraten om ter afronding van de opleiding een Grand Tour, een grote Europese reis, te maken. Met name cultureel hoog aangeschreven gebieden als Parijs, Rome,Toscane Florence, Napels en Griekenland stonden op het programma.

In de negentiende eeuw ontwikkelde zich het verschijnsel van het gezondheidstoerisme. De rijkeren ontvluchtten de door de opkomende industrieën ongezonde steden en zochten herstel in de bergen, bij mineraalbronnen of aan zee.

Pas in de jaren zestig kwam in Nederland het massatoerisme op. In deze tijd groeide de welvaart explosief. De lonen werden hoger en mensen kregen steeds meer vakantiedagen. Daarnaast kreeg een steeds grotere groep mensen een auto ter beschikking, waardoor de mobiliteit toenam. Aanvankelijk trok men er op uit in tentjes, voornamelijk in het eigen land. De kuststrook, de Veluwe, de Drentse heide, de Brabantse vennen en het Limburgse heuvelland (met Valkenburg als centrum) waren het meest in trek.

Als buitenlandse bestemmingen waren Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk in de jaren zestig het meest in trek. In de jaren zeventig werden ook de Spaanse Costa's een gelliefde vakantiebestemming en in de jaren tachtig kwam Turkije daarbij.

Meer info:
Beckers, Theo (1983), 'Planning voor vrijheid. Een historisch sociologische studie van overheidsinterventie in rekreatie en vrije tijd', Wageningen.
www.amsab.be