De waarschuwingstermen die de dag voor de ramp te horen waren, waren absoluut niet krachtig genoeg.

De dag voor de watersnoodramp op 1 februari 1953, waren er verscheidene keren weerberichten te horen op de radio. Zij berichtten over een storm die richting Nederland zou komen en dat de kustbewoners rekening moesten houden met zwaar weer. Dat dit gepaard ging met grote vloedgolven en dat de dijken totaal hier totaal niet tegen bestand waren, werd niet tijdig ingezien. Tegen de tijd dat de weerdiensten dat door hadden was het te laat om nog iedereen te bereiken.

De waarschuwingstermen die de dag voor de ramp te horen waren, waren bij lange na niet krachtig genoeg. Er werd wel gewaarschuwd voor hoog water, maar echt groot alarm sloeg men niet.

De communicatiemiddelen waren ook niet toereikend. Slechts een handvol gemeentes was geabonneerd op stormvloedwaarschuwingen. De andere gemeentes bleven verstoken van het nieuws dat er zeer gevaarlijk hoog water op komst was.

Ook de radio bood geen uitkomst. Om middernacht klonk het Wilhelmus en de rest van de nacht was het doodstil. Dus toen rond half vier ’s nachts het water de hoogste stand bereikte en de dijken het begaven, was er geen mogelijkheid meer tot waarschuwen.

Wel luidden er kerkklokken en sirenes, maar mensen wisten totaal niet wat ze wachten te stond. Zij die dachten veilig achter een dijk te zitten verloren massaal het leven in de golven. Uiteindelijk overleefden 1836 Nederlanders de ramp niet.

Meer info:
- Kees Slager, De Ramp. Een reconstructie (Goes 1992).
- http://www.zeeuwsarchief.nl/strijdtegenhetwater/
- http://www.knmi.nl/VinkCMS/dossier_detail.jsp?id=202 (de KNMI over de Watersnoodramp)
- http://www.deltawerken.com/De-watersnoodramp-van-1953