Geen gegevens uit 2012...

Geen gegevens uit 2013...

Gekrakeel

Vind je sentimentele series op de televisie aantrekkelijker dan gave verhalen met sensatie, die door de fantasieën sommigen slapeloze nachten bezorgen? De tweeëntwintig cartoonprogramma´s waarover jouw klasgenootjes enthousiast zijn, worden niet gewaardeerd door ouders en senioren.

Fotootjes maak je met je digitale camera en je vriendinnetje archiveert ze in haar computer; volwassenen kijken ondertussen liever naar detectives, documentaires en parlementaire discussies die vaak uitmonden in oorverdovend gekrakeel tussen deskundigen, maar dat vinden wij allemaal niet zo plezant.

Via MSN chat je met bekenden in onleesbaar Nederlands; zorgzame ouders trachten jou tevergeefs achter het beeldscherm vandaan te halen, omdat zij bevreesd zijn dat je het correct schrijven verleert.

Vlak voor haar neus spurtte plotsklaps een beestje het struweel in: een penseelstaartbuidelmuis, ook wel tafa genoemd. En daar, boven het weidse weidelandschap, fladderde een notenkrakertje! Vrijwel onmiddellijk daarop scheurde de hemel met een oorverdovend geraas in tweeën en...

Wordt vervolgd!

"O, die leeuweriken", verzuchtte de elfjarige Linda van Goes, krabbend aan haar zwemmerseczeem. Zij zat aan een ovale picknicktafel onder een perubalsempopulier. "Dat gevlieg, wat een monnikenwerk!" Zij schoof haar emaillen bord met roggebrood weg en in één moeite door haar oei-oei-machine.

Terwijl een vet coole hiphopact uit haar minuscule mp3-speler stuiterde, pedaleerde zij relaxed huiswaarts richting Amsterdam-Oost. Daar  bivakkeerden de Van Goesjes in een vierkamerappartement.

Echt gebeurd

Maar zodra de afstammeling van Dracula zijn hoektanden voor hem ontblootte, besefte de jongen dat er geen uitweg was uit deze benarde situatie; vlug zond hij met zijn gsm'etje een laatste sms'je naar zijn moeder, dat luidde: ma, geef mijn portie maar aan Fikkie, onze rottweiler.

Terwijl het cycloopoog van de volle maan langzaam zichtbaar werd tussen als slagschepen voorbijdrijvende wolken, opende de vampier likkebaardend het met fluweel beklede deksel van zijn doodskist en gluurde met bloeddoorlopen ogen naar de kloppende halsslagader van de naderende adolescent.

Deze jongeman wandelde eerder diezelfde avond nietsvermoedend het ogenschijnlijk ongevaarlijke woud in om een handvol cantharellen te bemachtigen voor de soep, die zijn moeder zou serveren als voorafje bij een luxueuze stapel met siroop overgoten pannenkoeken.

Tekst: Paul van Loon

In het ogenschijnlijk ongevaarlijke woud