Stand was alles in de negentiende eeuw. Die hield je voortdurend op. Het 19e-eeuwse Nederland kende grofweg drie standen: hoge burgerij, lage burgerij en de arbeidersklasse. Vooral de burgerij had het erg druk met deftiger lijken dan men was. Sociale grenzen werden vakkundig bewaakt om te voorkomen dat ambitieuze figuren uit lagere standen hogerop probeerden te komen.

De armen moesten de zaken vooral accepteren zoals ze waren. God had het immers zo gewild. Armoede, elf uur per dag werken en leven in barre omstandigheden. Dat terwijl om de hoek de chique dames in hun extravagante jurken langs de gracht flaneerden. Het verschil moest er wezen. En de allerarmsten, de paupers, hoe die te helpen? Die konden uit de laagste stand verheven worden door ze de waarde van eerlijke arbeid bij te brengen.