• De Oorlog
• Personen
• Beb Vuyk (dagboek)

Lettergrootte AAA

Vuyk zag één van die verhuispartijen van een jonge vrouw, die met haar zoontje van twee jaar in een transport was beland en uren moest wachten, in de brandende zon:

‘Na een poosje haalde ze een pakje rijst te voorschijn en begon het kind te voeren als een ijverige spreeuwenmoeder. Na iedere hap zei ze opgewekt: “Lekker hè, Sjeffie”, met een Limburgs accent.

Ze zette het kind naast zich neer, een handtas als steun in de rug. Ze zoende hem op beide wangen en knuffelde hem: “Leuk, hè, zo’n dagje uit met Nippon.”’

Vuyk was, zoals veel meer anderen, in de ban van de bizarre tegenstellingen in zo’n kamp. De pogingen te overleven, de pogingen decorum te bewaren, maar ook de vuile streken, de strijd om een handje rijst, de roddels, het verraad en de ongekende taaiheid en vechtlust van vrijwel alle moeders.

Beb Vuyk observeert in haar sobere stijl: ‘Leunend tegen een boom zat een moeder met vijf kinderen; zes afgeschilferde emaille kroezen met de oren aan een touw geregen hingen haar als een potsierlijke ketting om de hals.

Even verderop stond een dame. Het was een echte dame, want ze droeg een lange petit-gris bontjas. Een erg chique mantel die tot halverwege haar kuiten reikte. Daaronder waren blote benen zichtbaar met groene stinkende kampwonden vlak boven de enkels.’


Bron:
*Beb Vuyk, 'Kampdagboeken' (Amsterdam, 1989/2005)

• Personenoverzicht