AfleveringenMevrouw Droste (dagboek)
Categorie: Overig-
PersoonsgegevensNaam Mevrouw Droste (dagboek) Functie Directrice Droste te Haarlem Nationaliteit Nederlandse Categorie Overig VideoDroste gaat slecht Het bedrijf Droste krijgt vanaf 1942 last van de Arbeidsinzet: een deel van het personeel moet in Duitsland werken en de fabriek wordt steeds leger, constateert mevrouw Droste vol afschuw in haar dagboek. Bron: De Oorlog, deel 4 (1 min. 27 sec.) -
PersoonsgegevensNaam Mevrouw Droste (dagboek) Functie Directrice Droste te Haarlem Nationaliteit Nederlandse Categorie Overig VideoEinde van Droste Het Haarlemse Droste sluit in 1944. Net als andere bedrijven heeft het last van een tekort aan personeel dat (gedwongen) in Duitsland werkt of in onderduik zit. Met fragmenten dagboek mevrouw Droste. Bron: De Oorlog, deel 4 (1 min. 40 sec.) -
PersoonsgegevensNaam Mevrouw Droste (dagboek) Functie Directrice Droste te Haarlem Nationaliteit Nederlandse Categorie Overig VideoDroste chocolade in Haarlem Het Haarlemse bedrijf Droste profiteert eerst van Duitse orders, maar heeft daarna moeite nieuwe voorraden aan te leggen. De duur van de oorlog bepaalt het lot van de fabriek, vertelt bedrijfsleider Bob Visser een krant. Bron: De Oorlog, deel 4 (1 min. 21 sec.) -
PersoonsgegevensNaam Mevrouw Droste (dagboek) Functie Directrice Droste te Haarlem Nationaliteit Nederlandse Categorie Overig FotoDagboek van mevrouw Droste Bron: privécollectie familie Droste
De Droste choladefabrieken in Haarlem worden tijdens de oorlog getroffen door de Duitse Arbeidsinzet, een Britse bom en een gebrek aan grondstoffen. Mevrouw Droste, sinds 1937 directrice van Droste, noteert haar belevenissen in een dagboek.
De eerste jaren van de bezetting krijgt Droste veel orders van de Duitsers en kan het bedrijf makkelijk blijven draaien. Maar de toevoer van grondstoffen stokt en de Duitsers hebben arbeidskrachten nodig. Dan krijgt Droste het zwaar.De bedrijfsleiding wordt onder zware druk gezet om personeel te leveren voor de Arbeidsinzet. Mevrouw Droste klinkt in haar dagboek wanhopig – bijvoorbeeld op 20 mei 1942.
‘’s Avonds kwam Tinus, hij vertelde dat er 20 ongehuwde mannen en 10 meisjes van de fabriek gevorderd zijn om naar Duitsland te gaan. Morgen moet er geloot worden. Wie zal het treffen? Afschuwelijk.'
In Haarlem doet Droste al het mogelijk voor zijn overgebleven werknemers, het voorziet ze van klompen en levensmiddelen als vis, uien, winterpeen maar ook zeep en vitamine C.
Op 8 december 1942 werd Droste getroffen door een Engelse bom, die waarschijnlijk bestemd was voor de spoorbrug of de nabijgelegen werkplaats van de spoorwegen. Mevrouw Droste schrijft:
‘Aan de koffietafel werd ik opgebeld door Bets, dat er een bom op onze fabriek was gevallen. Ik ging er dadelijk heen. Kartonnage-afdeling getroffen. Lifttoren geheel verdwenen. Reusachtige ravage. Gelukkig geen ernstige gewonden.’
Begin 1943 zakt de stemming nog verder. Van het bedrijf, dat tot voor kort zo fantastisch draaide door Duitse orders en een goudmijn leek, is weinig over. Mevrouw Droste meldt op 14 januari 1943:
‘Bob komt koffie drinken. Hij is heel somber gestemd. Geen wonder trouwens, want de toestand wordt nijpend. In Amsterdam worden alle magazijnen in beslag genomen door de moffen, zelfs de vemen. Alles wordt verzegeld en de mensen kunnen naar huis gaan. In mei is alle chocolade op. Misschien krijgen wij nog een toewijzing voor suikerwerken?’
Personeel is er bijna niet meer – mevrouw Droste verzucht op 2 september 1943 in haar dagboek:
'‘s Morgens op de tandem met Piet naar de fabriek. Het wordt er steeds doodser en leger. Er werken nog maar 52 meisjes en vroeger 200. Nu zitten ze zelfs nog te handwerken.’
Mevrouw Droste noteert op zaterdag 13 mei 1944 dat het helemaal voorbij is.
‘Op de fabriek zijn de laatste 30 man weggehaald om voor de Wehrmacht te gaan werken. Er kan op de fabriek dus niet meer gewerkt worden.’
Daarmee treft Droste hetzelfde lot als duizenden andere Nederlandse bedrijven. Gebrek aan personeel dwingt ertoe alles stil te leggen. De Duitse behoefte aan mankracht voor de oorlogsproduktie maakt een einde aan de bedrijvigheid in Nederland.
Bron:
*Dagboek mevrouw Droste komt uit de privécollectie van de familie Droste.
