In 1945 dachten de meeste Nederlanders dat met oorlogsmisdadigers, collaborateurs, jodenverraders, foute politiemannen en meelopers snel korte metten zou worden gemaakt.

Dat gebeurde niet, omdat de overheid niet over het apparaat beschikte de 450.000 dossiers van foute Nederlanders en 120.000 geïnterneerden snel te behandelen. Pas in 1951 was de berg weggewerkt.

Van de 15.000 gevonnisten kregen 190 de doodstraf op grond van de bijzondere strafwet, die direct na het einde van de oorlog werd ingevoerd. Van hen zijn slechts 34 terechtgesteld; van de overigen is de straf omgezet in levenslang. Zo’n 50.000 politieke delinquenten werden veroordeeld tot boetes of internering. Van bijna 90.000 anderen werd de zaak ‘administratief afgehandeld’, dat wil zeggen dat ze ontzet werden uit hun burgerrechten en tijdelijk onder toezicht werden gesteld.

Op de foto rechtsboven een wraakactie op een gearresteerde NSB-er in Utrecht.

Op de foto rechtsonder kopstukken van de NSB in de strafgevangenis van Scheveningen. Tweede van links Max Blokzijl; naast hem in de lange jas NSB-leider Mussert.