We zijn ’s ochtends te gast in een gebouw van de Rijksuniversiteit Groningen. Er lopen nu theologiestudenten rond. Maar dit was heel lang de belangrijkste rechtbank van de stad. In de kelders zitten nog de cellen waar de verdachten werden opgesloten. Nu zijn dat computerhokjes. De rechtszaal is nog helemaal authentiek. Prachtig. Af en toe wordt er ook nog geoefend door studenten rechten.
Camera en geluid, ofwel Bernd Wouthuysen en Mike van der Sluijs, leven zich uit op de mooie details van de zaal. Rob bereidt zijn teksten voor. We moeten even wachten, want in de aangrenzende hal wordt koffie en taart uitgedeeld omdat een docent een prijs heeft gekregen. Vrolijk geroezemoes, wij krijgen ook taart.
Dan keert de rust weer en kunnen we opnemen. Mike is streng. Terecht wil hij het geluid prachtig hebben. Een bonkje of een schreeuw in de verte en hij vraagt of het nog eens kan.
Rob vertelt zonder morren nog eens over de bijzondere rechtspraak die hier na de oorlog plaatsvond. Over de doodstraf die werd uitgesproken tegen een SS’er. Over de duizenden anderen die een ‘maatregel’ kregen opgelegd. Dat kon 10 jaar interneringskamp inhouden. De rechtszaal heeft een plechtige uitstraling, dat hoort ook zo. Maar tegelijk moeten hier heel wat heftige emoties voelbaar zijn geweest.
Gerda Jansen Hendriks