De afgelopen week zijn er allemaal mensen langs geweest die stukjes dagboek hebben voorgelezen. Soms ervaren acteurs, zoals Laus Steenbeke en Jaro Wolff. Soms een vriend van een vriend die precies het juiste regionale accent heeft.
Dagboeken spelen een grote rol in de hele serie. Ze geven vaak een prachtig inkijkje in de tijd van toen – meer nog dan gesprekken die je nu voert met mensen over hun jeugd. Hoe oprecht de herinneringen ook zijn, ze zijn onherroepelijk gekleurd door de tijd.
Vandaag leggen editor Geert Kistemaker en ik de stemmen op hun plek. Ik heb doelbewust gekozen voor regionale variatie. Nederland wordt niet bevolkt door louter ABN sprekende mensen. Ik denk dat dat in de jaren veertig nog sterker was dan nu.
Fragmenten uit soldatenbrieven laat ik zoveel mogelijk door ‘gewone’ stemmen lezen. Geen acteurs, maar die vriend van die vriend. Of collega Rob Bruins Slot, redacteur bij Andere Tijden. En enkele collega’s van de regionale omroepen. Ben benieuwd of en wat voor reacties die verschillende stemmen straks opleveren.
Gerda Jansen Hendriks