Volksfront Frankrijk

Massale bijeenkomst van het Franse Volksfront op de Place de la Bastille (?) te Parijs (op de dag dat de Spaanse burgeroorlog uitbrak), waar men o.a. het Franse volkslied zingt.

Bron: Beeld en Geluid Beeld en Geluid:  Polygoon Wereldnieuws, 17 juli 1936

Media:

  • Volksfront Frankrijk Button Play
    Volksfront Frankrijk
    Volksfront Frankrijk
    Massale bijeenkomst van het Franse Volksfront op de Place de la Bastille (?) te Parijs (op de dag dat de Spaanse burgeroorlog uitbrak), waar men o.a. het Franse volkslied zingt.
    Bron: Beeld en Geluid Beeld en Geluid:  Polygoon Wereldnieuws, 17 juli 1936
    De drie blokken Button Play
    De drie blokken
    De drie blokken
    In Europa strijden drie ideologische blokken om de macht tussen de twee wereldoorlogen.
    Bron: De Oorlog, deel 1 (25 sec.)

Frans Volksfront

In Frankrijk ging de vorming van een Volksfront heel moeizaam, want er was grote verdeeldheid, ook links van het midden. In 1935 kwam er een samenwerkingsverband van communisten, radicalen en sociaal-democraten.
De partijen vormden een Volksfront, maar zouden ieder met hun eigen programma meedoen aan de parlementsverkiezingen van 1936.

Tot een gezamenlijk programma kwamen de deelnamers niet, wel een aantal ‘te realiseren basispunten’, zoals 40-urige werkweek, stakingsrecht, CAO’s en – vooral - ‘de verdediging van de republiek en de republikeinse instellingen’.

Sommige basispunten waren in strijd met bepalingen in de afzonderlijke verkiezingsprogramma’s, zodat het voor rechts vrij schieten was op quasi verenigd links.

De eerste ronde van de verkiezingen werd voor links een teleurstelling, maar er volgde een tweede ronde voor de districten waar geen enkele kandidaat een absolute meerderheid had gehaald.

De nederlaag disciplineerde het Volksfront, er kwam nu meer eenheid in de campagnes en de tweede ronde werd een eclatant succes: het front kreeg 376 zetels in de Kamer van Afgevaardigden. Rechts en centrum behaalden slechts 222 zetels.

Dat leidde tot een Volksfront-regering onder leiding van Léon Blum, waarin overigens geen communisten zaten. Ze werden er buiten gehouden om ‘geen paniek te veroorzaken’.

De nieuwe regering maakte snel een einde aan een stakingsgolf door aanzienlijke loonsverhogingen toe te staan en bond de strijd aan met de talloze ultra-rechtse groepjes die het communisme bestreden en een regime à la Duitsland prefereerden.

Een daarvan was La Cagoule, die ook bomaanslagen pleegde. Het anti-semitisme bloeide op in deze contreien en premier Blum, van joodse afkomst, was daarbij steeds het mikpunt.

De verdeeldheid binnen de linkse regering was groot, over de Franse houding ten aanzien van de Spaanse burgeroorlog die kort na Blums aantreden was uitgebroken, en ook over voorgenomen sociale hervormingen in eigen land.

Meer over dit onderwerp